Εύα Πετροπούλου-Λιανού, ''Η Ζεραλντίν και το Ξωτικό της λίμνης''

Μια κριτική παρουσίαση από τον Δημήτρη Αργασταρά

Καθώς η κοινωνική και οικονομική μας πραγματικότητα βρίσκεται ακόμα στον αστερισμό της κατήφειας και οι μέρες της γιορτής των Χριστουγέννων όλο και πλησιάζουν, καλό θα ήταν να επιχειρήσουμε να πάρουμε μια ανάσα στρέφοντας το βλέμμα μας σε πράγματα ομορφότερα. Ο κόσμος των παιδικών βιβλίων και των παραμυθιών προσφέρεται για κάτι τέτοιο. Γιατί πρόκειται για έναν κόσμο αληθινό σαν την ζωή και ταυτόχρονα μαγικό σαν τα όνειρά μας, όπου όλα μπορεί να συμβούν φτάνει κανείς να το θέλει, έναν κόσμο με μικρούς ήρωες και ηρωίδες που, παρά τις δυσκολίες τους, στο τέλος νικούν.

 

Αυτός είναι και ο κόσμος των βιβλίων της Εύης Πετροπούλου-Λιανού, η οποία διακονεί τα τελευταία χρόνια με σεβασμό και αγάπη το παιδικό βιβλίο. Μετά τις σπουδές της στην δημοσιογραφία, ταξίδεψε στην Γαλλία όπου εργάστηκε στην εφημερίδα ‘‘Le Libre Journal’’ και εξέδωσε το πρώτο της βιβλίο ‘‘Geraldine et le lutin du lac’’. Στην Ελλάδα κυκλοφόρησε το πρώτο της παραμύθι ‘‘Η Κόρη της Σελήνης’’ (Οσελότος, 2010), και πρόσφατα η μεταφορά της Geraldine στα ελληνικά ‘‘H Ζεραλντίν και το Ξωτικό της λίμνης’’ (Έναστρον, 2011).

Η μικρή Ζεραλντίν ζει σε μια σύγχρονη μεγάλη πόλη μαζί με τους γονείς της, τον μεγαλοδικηγόρο πατέρα της και την διευθύντρια περιοδικού μόδας μητέρα της. Οι τρεις τους αποτελούν μια αγαπημένη, αρμονική οικογένεια, και η Ζεραλντίν είναι ευτυχισμένη, απολαμβάνοντας τις ανέσεις και τα παιχνίδια που της προσφέρουν οι γονείς της. Αλλά, περισσότερο απ’ όλα, η Ζεραλντίν απολαμβάνει τις μέρες που περνά μαζί με τον επαρχιώτη παππού της, σε ένα υπέροχο εξοχικό σπίτι, κοντά σε μία γαλήνια σμαραγδένια λίμνη. Εκεί οι μέρες κυλούν ήρεμα και ο χρόνος μοιάζει να έχει σταματήσει. Ο κήπος είναι ολάνθιστος, η σοφίτα περιέχει βιβλιοθήκες με παραμύθια και ξύλινα παιχνίδια, το σπίτι είναι γεμάτο σκορπισμένες αναμνήσεις. Παππούς και εγγονή συνηθίζουν να πηγαίνουν για ψάρεμα στην λίμνη, και εκεί ο παππούς Λιονέλ αφηγείται στην Ζεραλντίν γοητευτικά παραμύθια για έναν ολόκληρο, άλλο κόσμο που βρίσκεται κάτω από τα νερά, στον βυθό. Είναι ο κόσμος του Βασιλιά Φύκια και του Βασιλιά Άσχημου Βάτραχου, που βρίσκονται σε μακροχρόνια πολεμική διένεξη, και της φυλακισμένης στις όστρακο-φυλακές Βασίλισσας Ανεμώνης. Ένας κόσμος με σοφούς αχινούς και φύλακες ιππόκαμπους, και με την γοργονο-πριγκίπισσα Αλγυόνα, που θέλει να ανεβεί στην επιφάνεια, για να γνωρίσει την όχθη και τα παράξενα δίποδα όντα που περιφέρονται εκεί. Είναι ο κόσμος που προστατεύεται από την γαλάζια Νεράιδα της Λίμνης, ένας κόσμος με μαργαριταρένια δωμάτια και κοραλλένιες κουρτίνες. Ο κόσμος του μικρού πράσινου ξωτικού, με το κόκκινο σκουφί, που βρίσκει η Ζεραλντίν μεταμορφωμένο σε κόκκινο ψαράκι. Γιατί φαίνεται πως και η μικρή Ζεραλντίν, όπως και ο παππούς της, μπορεί και βλέπει τα όντα αυτού του άλλου, μαγικού κόσμου, και καταλαβαίνει τις φωνές τους...

 

Το βιβλίο είναι πραγματικά μαγευτικό και η εικονογράφηση που το συνοδεύει αξιοθαύμαστη. Πιστή στους κανόνες των παραμυθιών και των παιδικών αφηγήσεων, η συγγραφέας πετυχαίνει να μας παρασύρει στην πλούσια φαντασία της ιστορίας και στην μυσταγωγική έλξη των εικόνων της. Δεν είναι δύσκολο και οι μεγαλύτεροι να παρασυρθούν από την ομορφιά τους, και εύκολα μπορούμε να φανταστούμε πόσο θα κερδίσει τους μικρούς αναγνώστες.

Εν κατακλείδι, λένε πως τα παραμύθια καταφέρνουν να μας κερδίσουν επειδή είναι δισυπόστατα, θέλγοντας με την απλότητά τους και σαγηνεύοντας με την αλήθεια που διαισθανόμαστε κρυμμένη μέσα τους, και ‘‘Η Ζεραλντίν και το ξωτικό της λίμνης’’ είναι η καλύτερη απόδειξη γι’ αυτό...