- Η Φοιτητική Λέσχη της Φανταστικής Λογοτεχνίας -

Αγαπητοί αναγνώστες, σας ενημερώνουμε ότι στα ελληνικά ιδρύματα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, Α.Ε.Ι. και Α.Τ.Ε.Ι., δραστηριοποιείται η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας.

Η Λέσχη συγκροτείται από ομάδες φοιτητών που προέρχονται από διάφορα πανεπιστημιακά ή μεταπτυχιακά προγράμματα της χώρας. Υπάρχει ωστόσο η δυνατότητα να γίνει κανείς μέλος ακόμη και αν δεν είναι φοιτητής.

 Στους της Λέσχης αποτελούν...         

                                                                            Ιδεολογική Απεμπλοκή

Κατά τις δεκαετίες που ακολούθησαν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο οι μεταπολεμικές γενιές της Ευρώπης εκπαιδεύτηκαν σε μια αντιεθνικιστική συναίνεση. Μέσα από την δημόσια εκπαίδευση, μέσα από την προπαγάνδα των Μ.Μ.Ε, μέσα από τις συνδηλώσεις της τέχνης, ο εθνικισμός μπήκε στο στόχαστρο και παρουσιάστηκε ως η υποτιθέμενη μήτρα πολλών κοινωνικών παθογενειών. Από την δεκαετία του 1960 και έπειτα ο συστημικός ιδεολογικός πόλεμος κατά του εθνικισμού απέκτησε νέες εκδοχές. Φροϋδικές πομφόλυγες επιστρατεύτηκαν από την εξουσιαστική πολιτική προπαγάνδα. Μετα-μαρξιστές, νεομαρξιστές και φιλελεύθεροι διανοητές ανάμιξαν αυτά τα απαχθέντα φροϋδικά στοιχεία με άλλα δεδομένα της μεταμοντέρνας χύτρας του εξουσιαστικού διεθνισμού και δημιούργησαν, εν τέλει, έναν παραμορφωτικό καθρέφτη τον οποίο παρουσίασαν ως εργαλείο της πολιτικής και κοινωνικής ανάλυσης. Όπως αποδείχτηκε ο καθρέφτης αυτός βοήθησε στην αναπαραγωγή της ιδεολογικής ηγεμονίας του διεθνιστικού φιλελευθερισμού. Γιατί μέσω της χρήσης του το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα μπορούσε πλέον να χρεώνει στον εθνικισμό δικές του παθογένειες, ανάμεσα στα άλλα, και με το να εισάγει στην πολιτική ανάλυση αυθαίρετους ψυχολογικούς όρους.

Σύμφωνα με αυτούς τους αναλυτικούς όρους κάθε μορφή αυταρχισμού θα έπρεπε οπωσδήποτε να εκπηγάζει από, ή να συνδέεται με, εθνικιστικά σχήματα. Αυτή η χοντροκομμένη αυθαιρεσία παρουσιάστηκε ως εργαλείο πολιτικής και κοινωνιολογικής ανάλυσης. Μασκαρεύτηκε με την «τήβεννο» της επιστημονικής αλήθειας και αναπαράχθηκε από τα πανεπιστήμια και τα Μ.Μ.Ε, παραπλανώντας τον κόσμο με το εξής φαιδρό συμπέρασμα: Εφόσον κάθε μορφή αυταρχισμού πρέπει αναγκαστικά να είναι εθνικιστική και φασιστική, άρα και κάθε παθογένεια με αυταρχικά γνωρίσματα που παρουσιάζεται στις συνθήκες μια φιλελεύθερης δημοκρατίας είναι κατάλοιπο κάποιας απροσδιόριστης παραδοσιοκρατικής συνήθειας του παρελθόντος και έχει ριζώσει ως υποτιθέμενη ψυχολογική «φασιστική» προδιάθεση σε κάποιο βαθύ σημείο του ψυχισμού.

Πόσο βολικό συμπέρασμα για την εξουσία της φιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης!! Μονομιάς έβγαλε έξω απ’ το κάδρο της όποιας ευθύνης όλες τις υπόλοιπες ιδεολογίες (ή πολιτικές θεωρίες) και φόρτωσε μια σειρά παθογενειών σε κάποιο αόριστο φασιστικό κατάλοιπο. Ασχέτως, βέβαια, αν μια αναδρομή στην πολιτική ιστορία ή στην ιστορία των ιδεών οδηγεί σε εντελώς διαφορετικά συμπεράσματα και καταδεικνύει ότι ο αυταρχισμός δεν υπήρξε γνώρισμα μόνο κάποιων εθνικιστικών και παραδοσιοκρατικών ιδεολογικών σχημάτων, αλλά πολύ περισσότερο του φιλελευθερισμού (από τις γκιλοτίνες της Γαλλικής Επανάστασης μέχρι τις σφαγές πληθυσμών που δέχθηκαν επίθεση από τον στρατό των φιλελεύθερων αμερικανικών κυβερνήσεων) και του διεθνιστικού σοσιαλισμού (αυταρχισμός και εγκλήματα κομμουνιστικών ή διεθνιστικά σοσιαλιστικών κυβερνήσεων). Εκείνο που έχει σημασία για την ιδεολογική ηγεμονία της εξουσιαστικού φιλελευθερισμού είναι ότι με τέτοιους τρόπους καταφέρνει και υπερβαίνει την όποια κρίση του καπιταλισμού προκύπτει κρατώντας όλες τις συζητήσεις που θα μπορούσαν να γεννήσουν εναλλακτικές προοπτικές εντός του ιδεολογικού φάσματος που ελέγχει.

Στην υπηρεσία αυτής της ιδεολογικής στρατηγικής τέθηκε τα μεταπολεμικά χρόνια και ο κινηματογράφος. Όλοι οι σινεφίλ θυμόμαστε τις ερμηνείες κινηματογραφικών αφηγήσεων επιτυχημένων σκηνοθετών, όπως ο Μπερνάρντο Μπερτολούτσι και η Λιλίανα Καβάνι, σύμφωνα με τις οποίες ο αυταρχισμός υποτίθεται ότι έχει αρχετυπική σχέση με τον φασισμό και βρίσκει υπόγειους τρόπους να επιβιώνει στην δημοκρατία του, πάντοτε άμεμπτου και αθώου, φιλελευθερισμού. Μάλιστα, σε αυτές τις περιπτώσεις, η ερμηνευτική αυθαιρεσία προχώρησε ένα βήμα παραπέρα. Γιατί υπαινίχθηκε ότι εφόσον κάποιες αυταρχικές προσωπικότητες εκφράζουν τα συμπλέγματά τους και μέσα από σεξουαλικές διαστροφές, ο φασισμός και η πολιτική παραδοσιοκρατία πρέπει να θεωρηθούν, τρόπον τινά, ως υπαίτιοι και για την ατομική σεξουαλική διαστροφή αυτών των προσώπων.

Όμως, η ιστορία είναι πάντοτε αμείλικτη και αργά ή γρήγορα σαρώνει τις αγυρτείες των σοφιστών. Σήμερα βιώνουμε στην Ελλάδα μια τέτοια συγκυρία. Η αυλαία σηκώθηκε και αποκάλυψε με εμφατικό τρόπο την σήψη ενός καλλιτεχνικού κατεστημένου που γεννήθηκε, ρίζωσε και ευδοκίμησε σε συνθήκες άκρατου «ευρωπαϊσμού» και αδιαπραγμάτευτου φιλελευθερισμού. Γνωρίζουμε, βέβαια, ότι οι εξουσιαστές θα παπαγαλίσουν ξανά την γνωστή επιχειρηματολογία. Ότι, δηλαδή, όλα τα ευτελή ανθρωπάρια του δημόσιου βίου που καταγγέλλονται καθημερινά για σεξουαλικούς εκβιασμούς, διαστροφές και αυταρχικές συμπεριφορές έχουν υποσυνείδητες φασιστικές ροπές. Και, δυστυχώς, υπάρχουν πολλά αργοκίνητα μυαλά που θα πιστέψουν αυτή την ανοησία.

Για τους «Όσους Ζωντανούς» Έλληνες, όμως, που διατηρούν ακόμη το προνόμιο της σκέψης και της αντίληψης, όλο αυτό που συμβαίνει αποτελεί μια ακόμη δικαίωση. Γιατί γνωρίζουν ότι ο φασισμός, ο εθνικισμός και η παραδοσιοκρατία δεν είναι ψυχικές καταστάσεις ούτε συμπεριφορές, αλλά μια πολιτική ιδεολογία ο πρώτος, μια πολιτική θεωρία ο δεύτερος και μια πολιτική τάση η τρίτη. Και αντιλαμβάνονται ότι το επιχείρημα της συσχέτισής τους με ψυχολογικά και κοινωνικά φαινόμενα, όπως αυτά της αυταρχικής προσωπικότητας, της σεξουαλικής διαστροφής και της βάναυσης χρήσης μιας «κοινωνικής εξουσίας», την οποία μπορεί να διαθέτουν ορισμένα πρόσωπα, είναι αποδεδειγμένα σαθρή, ακόμη και αν λανσάρεται επενδυμένη με επιστημολογικό περιτύλιγμα.

Το συμπέρασμα είναι ότι η σεξουαλική διαστροφή, ο αυταρχισμός και ο εκβιασμός αποτελούν ιστορικά καταγεγραμμένα φαινόμενα που υπήρχαν πολύ πριν την γέννηση του φασισμού, σε περιβάλλοντα που μπορεί κάλλιστα να ευδοκιμούσαν προοδευτικές αντιλήψεις, από πρόσωπα τα οποία δεν είχαν ούτε την παραμικρή υποψία σχετικά με το τι θα μπορούσε να είναι ο εθνικισμός. Αν, τώρα, εστιάσουμε στα πρόσωπα του ελληνικού δημόσιου βίου, που φαίνεται ότι υιοθέτησαν τέτοιου τύπου συμπεριφορές κατά τα τελευταία χρόνια, το συμπέρασμα αυτό θα γίνει ακόμη πιο ισχυρό. Όσο και αν αναμασούν τις ανοησίες περί των «φασιστικών συμπεριφορικών καταβολών» οι σοφιστές της ιδεολογικής ηγεμονίας του διεθνιστικού φιλελευθερισμού, η αλήθεια είναι ότι κανένα από τα πρόσωπα που φέρονται ως πρωταγωνιστές τέτοιων αποτρόπαιων συμπεριφορών δεν είχε σχέση με την παραδοσιοκρατία και τον φασισμό. Τουναντίον τίποτε δεν τα εμπόδισε από το να συνδυάσουν τις αρρωστημένες τους ορέξεις με την υιοθέτηση ιδεολογικών εκδοχών του φιλελευθερισμού. 

Αν μη τι άλλο μια απλή αναδρομή στην ιστορία των πολιτικών ιδεών θα καταδείξει ότι, τουλάχιστον στο επίπεδο των προκρινόμενων αξιών, τα παραδοσιοκρατικά σχήματα τονίζουν την ηθική τους αντίθεση στα εν λόγω φαινόμενα. Και, μάλιστα, η κάθετη καταδίκη τους, στα δικά μου μάτια, αποτελεί μια προϋπόθεση που μάλλον δύναται να οδηγήσει σε μια ηθική ασπίδα εναντίον τους παρά στην ευδοκίμησή τους, κατά τις περιπτώσεις που οι παραδοσιοκρατικές ιδεολογίες εκδηλώνονται στο πεδίο των εφαρμόσιμων πολιτικών και κυριαρχούν ιδεολογικά. Η ερωτική διαστροφή και ο αυταρχισμός είναι αποτελέσματα της έλλειψης ηθικών φραγμών. Και αν υπάρχει ένας ιδεολογικός δρόμος που μπορεί να ευνοήσει την έλλειψη ηθικών αρχών ίσως πρέπει να αναζητηθεί στα πεδία που επικαλούνται την ατομική ελευθεριότητα. Όχι στα σχήματα που υιοθετούν την παραδοσιακή αντίληψη της ελευθερίας, ως συνάρτησης του οργανικού συλλογικού βίου.

Ας ελπίσουμε ότι κάποτε αυτό θα γίνει κατανοητό από περισσότερους Έλληνες. Ας ελπίσουμε ότι κάποτε θα υπάρξουν περισσότεροι άνθρωποι που θα μπορούν να ατενίσουν τον πλατύ ορίζοντα της ελευθερίας απελευθερωμένοι από την ιδεολογική τους εμπλοκή στις παγίδες του φιλελευθερισμού.  

                                          Ο Joker και το P.L.C (παθολογικό γέλιο και κλάμα)

                                                                                     του Κωνσταντίνου Γαβρόγλου

Πρόκειται για μια από τις σοβαρότερες ψυχικές παθήσεις. Τα θύματα της συγκεκριμένης ψυχικής πάθησης συχνά δίνουν την εντύπωση πως κλαίνε χωρίς να είναι στεναχωρημένα, η να γελάνε χωρίς να είναι χαρούμενα. Εμφανίζεται σε διάφορες νευρολογικές ασθένειες, όπως την επιληψία, στην σκλήρυνση κατά πλάκας, αλλά και στην άνοια. Συχνότερα όμως εμφανίζεται στην αμυοτροφική πλευρική σκλήρυνση. Σημαδεύεται από ανεξέλεγκτα ξεσπάσματα γέλιου η κλάματος τα οποία συχνά είναι ασυνάρτητα με τα συναισθήματα που νιώθει το θύμα. Εν τέλει πρόκειται για μια διαταραχή της συναισθηματικής έκφρασης των συγκεκριμένων ανθρώπων. Η συγκεκριμένη αναπηρία προκαλείται από το υψηλότερο στέλεχος του εγκεφάλου το οποίο ενοποιεί όλες τις εγκεφαλικές δραστηριότητες όπως είναι το γέλιο και το κλάμα.

Σίγουρα η ταινία Joker, με τον Χόακιν Φίνιξ στον ομώνυμο ρόλο μας έδωσε την ευκαιρία να καταλάβουμε πόσο άσχημο είναι να στιγματίζονται από την κοινωνία άνθρωποι που διακατέχονται από σοβαρές ψυχικές παθήσεις, όπως  παθολογικό γέλιο και κλάμα. Κι αυτό γιατί ο Χόακιν Φίνιξ εμβάθυνε πολύ στον συγκεκριμένο χαρακτήρα με αποτέλεσμα να μας αγγίξει όλους.  Ο συγκεκριμένος ρόλος χάρισε στον Χόακιν Φίνιξ το βραβείο όσκαρ και έκανε πολύ κόσμο να καταλάβει πως ένα άτομο με ψυχική πάθηση είναι πολλές φορές εύκολο φτάσει σε αποτρόπαιες πράξεις όταν η κοινωνία δεν μπορεί να τον αποδεχτεί έτσι όπως είναι και να τον βοηθήσει να τις υπερβεί.

Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι ο Χόακιν Φίνιξ περιέγραψε πως ένα ψυχικά νοσούμενο άτομο απλά ζει διάφορες καταστάσεις στην ζωή του, την καθημερινότητα π.χ, πως αντιδρά όταν τον χρησιμοποιούν για να πουν ψέματα, πως αντιδρά όταν μαθαίνει ότι συγγενικό του πρόσωπο είχε ερωτική σχέση με τον αντίπαλο του, πως αντιδρά όταν τον πλησιάζουν και τον χλευάζουν χωρίς να ξέρουν τι έχει ζήσει. Η συγκεκριμένη φράση του Joker «Everybody is awful these days», δηλαδή «Σήμερα ο κάθε άνθρωπος έχει την άσχημη του πλευρά», ίσως αποκτήσει αξία αν όλοι καταλάβουμε ότι είναι πολύ σημαντικό απέναντι στον συνάνθρωπο μας να δείξουμε κατανόηση, αλλά και να αντιληφθούμε ότι ο κόσμος ίσως ήταν καλύτερος αν είχαμε μάθει να συναισθανόμαστε πριν στοχοποιήσουμε τον συνάνθρωπο μας για τις πράξεις του.

Ασφαλώς το σενάριο δεν μένει στο ψυχικό υπόβαθρο του ήρωα. Προχωρά στην δράση του ως αισθαντικού ανατροπέα. Ως κάποιου που στην επιδερμικότητα και τον καθωσπρεπισμό του αστικού περίγυρου αντιτάσσει την αλήθεια. Μόνο που είναι η αλήθεια μιας τραυματισμένης ψυχής. Μιας ψυχής που ζητά την λύτρωση μέσα από την κοινωνική διασάλευση ενός κούφιου κόσμου για να οδηγηθεί στην κάθαρση.

Πηγές

Περιοδικό Brain, «Behaviour, physiology and experience of pathological laughing and crying in amyotrophic lateral sclerosis»

https://neuro.psychiatryonline.org/doi/pdf/10.1176/jnp.16.4.426

https://www.mayoclinic.org/diseases-conditions/pseudobulbar-affect/symptoms-causes/syc-20353737?p=1

https://www.healio.com/psychiatry/journals/psycann/2019-12-49-12/%7B255a2e4e-9890-4681-9bc4-439d093cb1a2%7D/the-joker-movie-and-the-stigma-of-psychiatric-disorders.pdf?fat=undefined

 

                                                    Πνευματική τροφή

                                                                                               του Ιωάννη Μπαχά     

Γιατί πρέπει να τρώνε τα ζόμπι; Τόσες άλλες λειτουργίες μας έχουν καταρρεύσει. Η διάβρωση και η αποσύνθεση κατατρώει τις σάρκες μας και οι ιστοί μας κηλιδώνουν τους δρόμους όπου βαδίζουμε ή σερνόμαστε. Δεν μιλάμε, δεν βλέπουμε, δεν ακούμε. Καμιά φορά οι σάρκες των ζωντανών, που με τόση βουλιμία καταβροχθίζουμε, πέφτουν στο έδαφος αφού το καταπληγιασμένο μας κορμί δεν μπορεί να τις συγκρατήσει. Όσοι ήταν τυχεροί και έγιναν νεκροζώντανοι μόνο με ένα δάγκωμα ή μια γρατζουνιά πριν προλάβουν να τους ξεσκίσουν εκείνες τις λίγες στιγμές πριν ξεψυχήσουν, έχουν έναν αγώνα «επιβίωσης» να δώσουν: Πριν η σήψη καταφάει τους ιστούς μας πρέπει να τραφούμε για να ζωντανέψουν ξανά τα σάπια μυαλά μας. Έτσι μπορούν να βάλουν μπρος ξανά την ανθρωπιά μας. Απάνθρωπο, έ;

Κάποιοι από εμάς τρεφόμαστε καλά και μπορούμε μέχρι και να γράφουμε. Και λένε πως δεν πρέπει να τρώμε και να διαβάζουμε.

Είδατε: εάν φάω κάνω ακόμη και χιούμορ.    

                                                Ιστορικές αναδρομές 

       Η περίπτωση του Κωνσταντίνου Σπέρα. Από τον διεθνιστικό αναρχισμό στον εθνικό συνδικαλισμό

                                                                                    του Αριστείδη Χριστοφοράκη

Τις περιόδους που δεν διαβάζω κάποιο βιβλίο της λογοτεχνίας του φανταστικού μου αρέσει να καταπιάνομαι με βιβλία ιστορίας και πολιτικής θεωρίας. Πρόσφατα, μια τέτοια βιβλιογραφική αναζήτηση με οδήγησε στην περίπτωση του Έλληνα συνδικαλιστή Κώστα Σπέρα (1893-1943). Ο ταραχώδης βίος και η επαφή του Σπέρα, από ένα σημείο της ζωής του κι έπειτα, με ιδέες του πολιτικού Ρομαντισμού μου κέντρισαν το ενδιαφέρον. Έτσι, αποφάσισα να ασχοληθώ περαιτέρω μαζί του και τελικά να γράψω ένα άρθρο για την ζωή και τις ιδέες του.

Ο Κώστας Σπέρας, γεννήθηκε το 1893 στο χωριό Λότζια, στο δυτικό μέρος της Χώρας της Σερίφου. Ο Κώστας υιοθετήθηκε από τον ναυτικό Θεόφιλο Σπέρα, ο οποίος ήταν γόνος της φαναριώτικης οικογένειας Σπεράτζα. Από μικρή ηλικία ακολουθούσε τον, θετό, πατέρα του στα ταξίδια του. Το 1907 εγκαταστάθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου όπου και φοίτησε στο Λεόντιο Λύκειο και στη συνέχεια μετακόμισε και εγκαταστάθηκε στο Κάιρο, φοιτώντας στο γαλλικό «Brothers College». Από μικρός ήταν αντιδραστικός και ατίθασος, ειδικά με τους καθηγητές του, που όταν κατηγορήθηκε για απάτη στις μαθητικές εξετάσεις, πέταξε ένα μελανοδοχείο στο κεφάλι του διευθυντή του, τραυματίζοντάς τον. Οι δύο τους είχαν προηγούμενα, όταν λίγο καιρό πριν, ενώ είχε νικήσει σε διαγωνισμό κολύμβησης, ο διευθυντής βράβευσε έναν γιό μιας πλούσιας και επιφανούς οικογένειας της Ελληνικής Κοινότητας του Κάιρο, γεγονός που τον σημάδεψε.

Παράλληλα με τη διαμονή του στο Κάιρο, ο Σπέρας, εργαζόταν ως καπνεργάτης. Έχοντας έρθει σε επαφή με Έλληνες και Ιταλούς αναρχικούς και συνδικαλιστές συναδέλφους του, μυήθηκε στις ιδέες του επαναστατικού συνδικαλισμού και ειδικά του αναρχικού συνδικαλισμού. Από μικρός είχε σαφείς ενδείξεις ότι ήταν πιθανό να ριζοσπαστικοποιηθεί, καθώς ήταν αντιδραστικός, καλλιεργημένος και μεγαλωμένος σε ένα κλίμα ελευθερίας. Ο Σπέρας, πριν επιστρέψει στη Σέριφο το 1910, ταξίδεψε σε διάφορες χώρες του εξωτερικού και μιλούσε διάφορες γλώσσες και ιδιαίτερα τα Γαλλικά και τα Αραβικά.

Με την εγκατάστασή του, μόνιμα πλέον, στην Ελλάδα, ασχολήθηκε με την πολιτική και τον συνδικαλισμό, όπου τότε στην Ελλάδα ξεκινούσε με αργά βήματα, σε αντίθεση με τον Σπέρα, όπου ταχύρρυθμα οργάνωσε σωματεία. Σύντομα εξελέγη μέλος της διοικήσεως του Εργατικού Κέντρου Πειραιώς. Λίγο αργότερα, μετοίκησε στην Αθήνα και συνέβαλε στη δημιουργία του Εργατικού Κέντρου Αθηνών. Λόγω του επαγγέλματός του, βρέθηκε στην Καβάλα και το 1914 συμμετείχε στην μεγάλη απεργία της Καβάλας, όπου συνελήφθη και καταδικάστηκε με φυλάκιση στην Τρίπολη, διότι εκείνη την εποχή η απεργίες ήταν παράνομες.

                                                                                       Η εξέγερση της Σερίφου

Τον Ιούνιο του 1916, όταν ο Σπέρας αποφυλακίστηκε, ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος μαινόταν και η Ελλάδα διένυε την περίοδο του εθνικού διχασμού.  Οι συντηρητικοί βασιλόφρονες και οι λίγοι ριζοσπάστες εθνικιστές του Ίωνα Δραγούμη πρότειναν την μη ένταξη της Ελλάδας σε έναν πόλεμο που δεν την αφορούσε, δίχως να έχει λάβει από τις μεγάλες δυνάμεις μια συμφωνία που θα τις εξασφάλιζε μελλοντικά κέρδη. Η στάση αυτή θεωρήθηκε ως μια ουδετερότητα ευνοϊκή προς την Γερμανία. Αντιθέτως οι φιλελεύθεροι του Ελευθέριου Βενιζέλου απαιτούσαν την ένταξη της Ελλάδας στον πόλεμο, ακόμη και χωρίς κάποια γραπτή συμφωνία της Αντάντ. Η φιλειρηνική στάση είχε φέρει στην ίδια πλευρά τους συντηρητικούς, τους εθνικιστές και τους λίγους τότε Έλληνες σοσιαλιστές (κομμουνιστές και αναρχικούς).  Ωστόσο η «εξέγερση της Σερίφου» προξένησε τριγμούς στην τότε σύμπνοια των (αποκαλούμενων από τους φιλελεύθερους) «βασιλοκομμουνιστών».

Ο Σπέρας γύρισε στη Σέριφο κι άρχισε να εργάζεται στα μεταλλεία της, που ανήκαν στον Γερμανό, Γρόμαν. Οι συνθήκες εργασίας ήταν αδιανόητες ακόμα και για τα τότε δεδομένα, καθώς δεν τηρούνταν καμία νομοθεσία, δεν υπήρχαν μέτρα ασφαλείας εντός και εκτός των στοών, οι ώρες εργασίας ήταν δώδεκα και ο μισθός ήταν τόσο πενιχρός που οριακά επέτρεπε στους εργάτες να επιβιώσουν . Ακόμα, ο Γρόμαν λόγω της απληστίας του, είχε εφεύρει αρκετούς τρόπους να κλέβει τους εργάτες του, μεταξύ των οποίων ήταν, η κράτηση του 2% του ημερομισθίου τους για λόγο που ποτέ δεν έμαθαν και η κράτηση μίας δραχμής, για την ανέγερση ναού που ποτέ δεν ξεκίνησε.

Με την έλευση του Σπέρα στα μεταλλεία και λόγω της ενημέρωσης εκ μέρους των εργατών που δούλευαν παλαιότερα στο Λαύριο για την ισχύουσα νομοθεσία και τις συνθήκες εργασίας στο Λαύριο, οι εργάτες ζήτησαν από τον Γρόμαν να τηρήσει την νομοθεσία και να βελτιώσει τις εργασιακές συνθήκες, κάτι που εκείνος απέρριψε. Στη συνέχεια οι εργάτες με επικεφαλή τον Σπέρα, ίδρυσαν το Σωματείο Εργατών Μεταλλευτών και απέστειλαν διάβημα προς το Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, για την μη τήρηση των νόμων, τις άθλιες συνθήκες εργασίας και διαβίωσης των περίπου χιλίων εργατών και για το εξοντωτικό ωράριο εργασίας.

Λόγω της παντελούς αδιαφορίας του υπουργείου, ο Σπέρας, ως πρόεδρος του σωματείου, στις 7 Αυγούστου, οργάνωσε γενική απεργία και οι εργάτες αρνήθηκαν να φορτώσουν το μετάλλευμα σε καράβι με προορισμό τη Γερμανία. Το φορτίο ήταν πολύτιμο για τις Γερμανικές ανάγκες του Ά Παγκοσμίου Πολέμου και οι εργάτες ήξεραν ότι θα υπάρξει άμεση και δυναμική απάντηση στον αγώνα τους.  Στις 21 Αυγούστου αποβιβάστηκε στο νησί δύναμη χωροφυλακής η οποία φυλάκισε τη διοίκηση του σωματείου και στη συνέχεια κινήθηκε εναντίων των υπόλοιπων εργαζομένων, ανοίγοντας πυρ και σκοτώνοντας τέσσερις εργάτες μπροστά στις οικογένειες τους. Η απάντηση των εργατών ήταν ένας καταιγιστικός πετροπόλεμος που έληξε με την νίκη των εργατών, καθώς ο διοικητής και υποδιοικητής της χωροφυλακής πέθαναν σχεδόν ακαριαία από τις πέτρες που τους βρήκαν στο κεφάλι. Οι εργάτες συνέχισαν μέχρι τα γραφεία της εταιρείας και ελευθέρωσαν τους κρατούμενους συναδέλφους τους. Απογοητευμένοι από την στάση της Ελληνικής Κυβέρνησης Ζαΐμη, προέβησαν σε μια ενέργεια που πυροδότησε αντιδράσεις, εν μέσω μάλιστα του Α’ παγκοσμίου Πολέμου. Ύψωσαν την Γαλλική σημαία και ζήτησαν την προσάρτηση του νησιού στη Γαλλία. Όταν οι Γάλλοι κατέφτασαν στο νησί, παρέλαβαν τους τραυματίες, υπέστειλαν τη Γαλλική σημαία, διαβεβαίωσαν τους εργάτες ότι κανένας τους δεν θα τιμωρηθεί και μετέφεραν τον Σπέρα στην Αθήνα για να συναντηθεί με μέλη της κυβέρνησης και τον Γρόμαν.

Το σωματείο, πριν την απεργία, είχε καταφέρει να δημιουργήσει ταμείο αλληλοβοήθειας, ένα μικρό νοσοκομείο για τις οικογένειες των εργατών, σύνταξη και βοηθήματα για όποιον δεν μπορούσε να δουλέψει και ένα σχολείο για τις οικογένειες των εργατών και για όποιον είχε χρόνο και ήθελε να μορφωθεί, τα οποία λειτουργούσαν από τους μισθούς των εργατών. Στις 25 Αυγούστου, μία ημέρα μετά την αποχώρηση των Γάλλων από το νησί, δύναμη διακοσίων πενήντα  ανδρών και ενός ειδικού ανακριτή, έφτασε στο νησί και συνέλαβε τον Σπέρα και μερικά άλλα μέλη της απεργίας, για τον φόνο των δυο αξιωματικών της χωροφυλακής και την ύψωση της Γαλλικής σημαίας. Ο Σπέρας, για άλλη μια φορά βρέθηκε φυλακισμένος.  Τότε  ζήτησε την επέμβαση της Κυβέρνησης της Θεσσαλονίκης του Βενιζέλου, η οποία με τη σειρά της, δεν αντέδρασε.

Ένα χρόνο μετά την απεργία ο Γρόμαν δέχτηκε όλα τα αιτήματα των εργατών, αποζημίωσε τις οικογένειες των νεκρών της απεργίας, απολύθηκαν  όλοι οι μη ντόπιοι εργάτες, καθιερώθηκαν τα οδοιπορικά και αυξήθηκαν οι μισθοί.

                                                                                      Ίδρυση Γ.Σ.Ε.Ε. – Σ.Ε.Κ.Ε.

Ο Σπέρας, μετά την αποφυλάκισή του και την δικαίωση των συναδέλφων του στη Σέριφο, μετακόμισε και πάλι στην Αθήνα. Τον Οκτώβρη του 1918 συμμετείχε στην ίδρυση της Γ.Σ.Ε.Ε. και υποστήριξε την θέση ότι η συνομοσπονδία θα έπρεπε να ασχολείται μόνο με εργατικά ζητήματα και όχι να εμπλακεί με κόμματα και την πολιτική. Επρόκειτο για μια θέση που εξέφραζε τους αναρχικούς εκείνης της εποχής.

Ο λόγος του Σπέρα, καθώς και ο χρόνιος αγώνας του για τα εργατικά δικαιώματα, τον  βοήθησαν να κερδίσει μια θέση ως μέλους της Εποπτικής Επιτροπής της Συνομοσπονδίας καθώς και τον σεβασμό της πλειοψηφίας των συνδικαλιστών. Ένα μήνα μετά παραβρέθηκε στην ίδρυση του Σ.Ε.Κ.Ε. (μετέπειτα Κ.Κ.Ε.), διατηρώντας την αρχική του θέση και δημιουργώντας ξεχωριστή τάση εντός του κόμματος. Η τάση που εξέφρασε ο Σπέρας υποστήριζε ότι το κόμμα δεν θα έπρεπε να συμμετάσχει στις κοινοβουλευτικές διαδικασίες, αλλά από την άλλη τάχτηκε υπέρ της ένταξης του Σ.Ε.Κ.Ε. και της Γ.Σ.Ε.Ε. στην κομμουνιστική διεθνή.

Σε αυτό το σημείο ο Σπέρας ακροβατούσε μεταξύ αναρχισμού και κομμουνισμού, όμως αυτό δεν κράτησε για πολύ. Την ίδια περίοδο, θα αρχίσει να διαφωνεί με τις πρακτικές και τις θέσεις των εγχώριων κομμουνιστών και ιδιαίτερα την στάση την οποία είχαν πάνω σε εδαφικά θέματα όπως η μικρασιατική εκστρατεία, η ανεξάρτητη Μακεδονία και Θράκη και οι ανοιχτές προσκλήσεις για σαμποτάζ του ελληνικού στρατού (οι Έλληνες κομμουνιστές είχαν ήδη αρχίσει να αντιγράφουν τις πρακτικές των Ρώσων ομοϊδεατών τους). Την σκληρή κριτική του, για τις στάσεις αυτές, τις εξέφραζε μέσω της εφημερίδας Άμυνα, που κυκλοφόρησαν βενιζελικοί και αντιβενιζελικοί συνδικαλιστές οι οποίοι αποτελούσαν τότε την πλειοψηφία της Γ.Σ.Ε.Ε., έπειτα από την πρώτη κόντρα και διάσπαση της οργάνωσης σε συντηρητικούς και αστούς συνδικαλιστές από την μια και κομμουνιστές συνδικαλιστές από την άλλη[1] .

Ο Σπέρας, είχε αρχίσει τις αμφιταλαντεύσεις σχετικά με τον ιδεολογικό του προσανατολισμό. Προσπάθησε να οργανώσει συνέδριο στο οποίο δεν θα συμμετείχαν οι κομμουνιστές συνδικαλιστές, επιδιώκοντας να τους απομακρύνει από την Γ.Σ.Ε.Ε. καθώς θεωρούσε ότι ήθελαν να χρησιμοποιούν την Γ.Σ.Ε.Ε. ως ένα όργανο στρατολόγησης και διεύρυνσης της προπαγάνδας τους. Πιστός στις θέσεις του έκανε τα πάντα έτσι ώστε η Γ.Σ.Ε.Ε. να μην εξυπηρετήσει ποτέ κομματικά συμφέροντα, παρά μόνο τα συμφέροντα των Ελλήνων εργατών.

Λίγους μήνες μετά, η κομματική επιτροπή του Σ.Ε.Κ.Ε. θα τον αποκλείσει και θα τον διαγράψει από το κόμμα, ως αντικομουνιστικό στοιχείο. Το ίδιο προσπάθησε να κάνει και από τη Γ.Σ.Ε.Ε. αλλά απέτυχε, καθώς ο Σπέρας εξέφραζε μεγάλη μερίδα των μελών της Συνομοσπονδίας και ήταν και εκλεγμένο μέλος επιτροπής. Άλλες κομμουνιστικές οργανώσεις, που δεν ήταν ελεγχόμενες από το Σ.Ε.Κ.Ε., δεν καταδίκασαν τον Σπέρα και αντίθετα τον υποστήριξαν όταν συνελήφθη, για ακόμα μια φορά από τις αστυνομικές αρχές, γράφοντας στις εφημερίδες τους ότι είναι περήφανοι για αυτόν.

Στο Β’ συνέδριο της Γ.Σ.Ε.Ε. ο Σπέρας εκπροσώπησε τους αναρχοσυνδικαλιστές και το Σωματείο Τσιγαράδων-Καπνεργατών Αθήνας-Πειραιά και με δυναμική εμφάνιση συγκέντρωσε το 1/3 των συνέδρων. Από το 1921 μέχρι το 1922, δημιούργησε πολλές οργανώσεις, κόμματα και σωματεία, σε συνεργασία με προσωπικότητες όπως ο Γιάννης Φανουράκης (αναρχοσυνδικαλιστής, συνιδρυτής του Σ.Ε.Κ.Ε.), ο Νίκος Γιαννιός (πρώην μέλος του Σ.Ε.Κ.Ε. ρεφορμιστής σοσιαλιστής) και ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου (δημοκρατικός αντιμοναρχικός) και άλλα πρώην και νυν μέλη του Σ.Ε.Κ.Ε. καθώς κι άλλων μικρότερων ομάδων διαφόρων ιδεολογικών φασμάτων.

Ο Σπέρας σταδιακά άρχισε να αμφισβητεί τον κομμουνισμό και τον αναρχισμό χωρίς να απομακρύνεται από τις ιδές του συνδικαλισμού και τον αγώνα των εργατών για μια καλύτερη ζωή. Το 1925 φαίνεται ότι ήταν η χρονιά που προσέγγισε τον Εθνικό Συνδικαλισμό και μαζί με άλλους συντηρητικούς εργάτες, εισήλθαν στο συνέδριο της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Αθηνών, (του οποίου ακόμα αποτελούσε μέλος ο Σπέρας καθώς και ιδρυτικό στέλεχος) και απομάκρυναν βίαια την επιτροπή. Στην συνέχεια κατέλαβαν τα γραφεία και όρισαν δική τους επιτροπή. Σε προκήρυξή τους κατήγγειλαν την παλιά επιτροπή ως υποχείριο του Κ.Κ.Ε. (πρώην Σ.Ε.Κ.Ε.).

Την ίδια περίοδο, ο Σπέρας επιλέγοντας να εντείνει τους αγώνες των σωματείων και των εργατών ενάντια στην πολιτικοποίησή τους στράφηκε σε ευθεία και μεγάλη σύγκρουση με τους κομμουνιστές συνδικαλιστές, κατηγορώντας τους ότι λάμβαναν «επίδομα από τη Μόσχα» για να εξυπηρετούν τα συμφέροντα της Ε.Σ.Δ.Δ. Η εφημερίδα Ριζοσπάστης ξεκίνησε να κατηγορεί τον Σπέρα ως χαφιέ του στρατού, λαθρέμπορο καπνού και ως κενό επαναστάτη που δεν εκπροσωπούσε τα συμφέροντα της εργατικής τάξης. Τον Φεβρουάριο του 1926, έπειτα από την ανατροπή της δικτατορίας του Πάγκαλου, ο Σπέρας κατέθεσε ως μάρτυρας κατηγορίας ενάντια στο Κ.Κ.Ε. στις δίκες που έγιναν με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας περί αυτονομίας Μακεδονίας-Θράκης. Λίγους μήνες μετά, διαγράφηκε από τη Γ.Σ.Ε.Ε. με την κατηγορία του εχθρού της εργατικής τάξης και ως όργανο του κράτους. Ο Σπέρας προσπάθησε να αμυνθεί στις κατηγορίες, όμως ο συνασπισμός κομμουνιστών, αρχειομαρξιστών και αστών υπερίσχυσε. Το αποτέλεσμα ήταν η απομάκρυνση του Σπέρα και άλλους υποστηρικτών του από την Συνομοσπονδία. Αυτό συνέβαλε και στο οριστικό του πέρασμα σε μια μορφή εθνικιστικού συνδικαλισμού. 

                                                                                                  Δολοφονία

Μετά την διαγραφή του, ο Σπέρας θα προσπαθήσει θα πολεμήσει το Κ.Κ.Ε. και όλα τα σωματεία τα οποία ήλεγχε, είτε οργανώνοντας απεργοσπαστικές κινήσεις σε πρωτοβουλίες κομμουνιστών, είτε ιδρύοντας εθνικοσυνδικαλιστικά σωματεία, είτε οργανώνοντας ο ίδιος απεργίες. Σαν απάντηση, σύμφωνα με τον ίδιο, το Κ.Κ.Ε. θα αποτύχει δύο φορές να τον δολοφονήσει στήνοντάς του ενέδρες[2].

Το 1934 συνδέθηκε με το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμματος Ελλάδος του Γεωργίου Μερκούρη και έδωσε το παρόν στα εγκαίνια των γραφείων του κόμματος. Αρθρογραφούσε τακτικά στην εφημερίδα του συγκεκριμένου κόμματος αλλά, παράλληλα, είχε σχέσεις και με την Εθνική Συντηρητική Οργάνωση του Άγγελου Κανελλόπουλου. Το 1938 συνελήφθη για κάποιο ποινικό αδίκημα για το οποίο δεν υπάρχουν εναπομείναντα στοιχεία ώστε να εξακριβωθεί αν και πως έγινε. Φυλακίστηκε στην Σκόπελο και αφέθηκε ελεύθερος λίγο πριν την κήρυξη του ελληνοϊταλικού πολέμου, με κλονισμένη και επιβαρυμένη υγεία.

Την περίοδο της κατοχής ο Σπέρας έγραψε την ιστορία του εργατικού κινήματος και συνέχισε τον αγώνα του, με όσες δυνάμεις του είχαν απομείνει, ενάντια στους κατακτητές και τους κομμουνιστές, καλώντας τον λαό να μποϊκοτάρει τα συσσίτια του Ε.Α.Μ. και να στραφεί σε αυτά των δήμων. Παράλληλα συνέχισε να έχει επαφές σε ένα ευρύ φάσμα συντηρητικών κύκλων που ξεκινούσε από τον Ε.Δ.Ε.Σ. Αθηνών και συμπεριελάμβανε μέχρι και συνεργάτες των ελληνικών κυβερνήσεων του Τρίτου Ράιχ. Διατηρούσε επικοινωνία με τον Ανδρέα Κονδάκη, ανώτερο αξιωματικού του στρατού, με τον Νικόλαο Καλύβα, διορισμένο πρόεδρο της Γ.Σ.Ε.Ε., και με  τον Γεώργιο Μερκούρη.

Το βράδυ της 14^ης Σεπτεμβρίου 1943, ο Σπέρας ξεκίνησε για την Ελευσίνα μαζί με έναν φοιτητή της Νομικής και τον Απόστολο Κοκμάδη, ανθυπολοχαγό του στρατού, με σκοπό να συναντήσουν μέλη του Ε.Λ.Α.Σ. Ο Σπέρας, συνεργαζόταν με τους δυο συνοδοιπόρους του και με τον γιατρό Ιωάννη Λαζαρή, μέλος του Ε.Δ.Ε.Σ. με σκοπό την ίδρυση εθνικών αντάρτικων ομάδων. Ωστόσο, στην Μάνδρα έπεσαν θύματα ενέδρας του κομμουνιστικού 1/34 τάγματος υπό τον Γεώργιο Μπουτσίνη, γνωστό ως «καπετάν Νικήτα». Η εφημερίδα Ριζοσπάστης με χαρά ανέφερε ότι το «κάθαρμα ο Σπέρας» έχει συλληφθεί ως κατάσκοπος. Στη συνέχεια ο Σπέρας οδηγήθηκε στα Δερβενοχώρια και μόλις εξακριβώθηκε η ταυτότητά του μέλη των Ε.Λ.Α.Σ. και Ο.Π.Λ.Α. τον αποκεφάλισαν και τον πετάξαν σε χαράδρα της περιοχής, τοποθεσία άγνωστη μέχρι σήμερα. Επρόκειτο για ένα από τα πολλά επεισόδια κατά τα οποία ορισμένα μέλη του Κ.Κ.Ε εκμεταλλεύτηκαν το αντάρτικό όχι για εθνικούς σκοπούς αλλά για να προβούν σε ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Είναι εν γένει γνωστό το πώς αντιλαμβάνονταν την έννοια «έθνος» και «εθνικό συμφέρον» ηγετικά στελέχη του τότε Κ.Κ.Ε., αλλά δεν θα επεκταθώ.  

                                                                                                 Συμπέρασμα

Ο Σπέρας, αδιαμφισβήτητα κατείχε ηγετικά χαρακτηριστικά, δεινή ρητορικότητα, πάθος για οτιδήποτε έκανε και δυναμική παρουσία. Είχε το χάρισμα να κερδίζει τα πλήθη, φίλους και εχθρούς, μιλώντας απλά και κατανοητά. Ήταν ανήσυχο πνεύμα γεγονός που τον οδήγησε σε ένα πέρασμα από πολλές ιδεολογίες. Αν παρατηρήσουμε τη διαδρομή του σε μια στεγνή διανοητική ιστορία θα συμπεράνουμε τα εξής. Στα νεανικά του χρόνια ασπάστηκε τον αναρχισμό. Στη συνέχεια πέρασε στον αναρχοκομμουνισμό, ενώ στο ωρίμασμα της ζωής του μυήθηκε στον σοσιαλισμό του Σορέλ και ασπάστηκε τον εθνικισμό.

Ο Σπέρας σε όλες τις ιδεολογικές του φάσεις δεν σταμάτησε να προασπίζεται τα εργατικά δικαιώματα και κατάφερε να πετύχει περισσότερα, ίσως από κάθε άλλο εγχώριο συνδικαλιστή, με αποκορύφωμα την, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, εφαρμογή του οκταώρου μετά την απεργία της Σερίφου. Εξαιτίας των ιδεολογικών μεταβάσεων σήμερα δοξάζεται και κατηγορείται ταυτόχρονα από ανθρώπους όλων των ιδεολογικών χώρων. Το σίγουρο είναι ότι έχουν γραφτεί για αυτόν βιβλία, ποιήματα αλλά και μια ταινία για τα γεγονότα του 1916.

Το Κ.Κ.Ε παραμένει στην εκτίμηση των περασμένων δεκαετιών και οι ιστορικοί του κόμματος εκτιμούν ότι ο Σπέρας υπήρξε άνθρωπος των μυστικών υπηρεσιών. Κάποιοι αναρχικοί ακολούθησαν την ίδια γραμμή, ωστόσο οι περισσότεροι διαφοροποιήθηκαν εκτιμώντας ότι ο Σπέρας υπήρξε πρότυπο αγωνιστή. Το ίδιο έκαναν και κύκλοι της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς. Όσο για τους εθνικιστές, εκτός απ’ τις ελάχιστες εξαιρέσεις σοβαρών ανθρώπων, οι περισσότεροι, όντας βουλιαγμένοι στην επιρροή της γραφικής αμορφωσιάς ακροδεξιών ανδρείκελων που υποδύονται τους «Πατριάρχες» και τους πρωθιερείς του «Αδόλφου Άβαταρ», αγνοούν την πολιτική ιστορία του τόπου και ιστορικά πρόσωπα όπως ο Σπέρας. Η Δεξιά προφανώς δεν είναι σε θέση να υπερασπίζεται τον Σπέρα, έναν άνθρωπο που αγωνίστηκε σε όλη του την ζωή ενάντια στην βουλιμία των εξουσιαστών του καπιταλιστικού οικονομικού συστήματος.

Προσωπικά δεν μπορώ να τοποθετηθώ με βεβαιότητα για το τι ήταν τελικά ο Σπέρας. Αναρχικός εθνικιστής; Πρότυπο αγωνιστή ή άνθρωπος με πολλές διασυνδέσεις; Μπορώ, όμως, να δηλώσω ότι η εις βάθος ιστορική έρευνα παρεμποδίζεται συστηματικά όταν υπάρχει περίπτωση να οδηγήσει σε συμπεράσματα που δεν θα αρέσουν σε εξουσιαστικούς κύκλους. Και οι εξουσιαστικοί κύκλοι δεν περιορίζονται μόνο στα πεδία των εκάστοτε αστικών κυβερνήσεων. Απλώνονται και, μέσω εγκάθετων, σε πολιτικούς χώρους που εμφανίζονται ως ανατρεπτικοί.

Από εκεί και πέρα είναι επιτακτική ανάγκη ο ελληνικός εθνικιστικός χώρος να αποτινάξει τους δεξιούς και ακροδεξιούς καρνάβαλους που τον δυναστεύουν μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Να σπρώξει εκτός των πλαισίων του όλους εκείνους τους που απλώς γαυγίζουν ότι δεν συμφωνούν με την μεταναστευτική πολιτική των φιλελεύθερων εξουσιαστών, (κατά τα άλλα) ομοϊδεατών τους. Να καταστήσει σαφές ότι Βελόπουλοι, Λιακόπουλοι, «Πατριάρχες», συνωμοσιολόγοι, γραβατάκηδες  νεοεθνικιστές και κάθε λογής ημίτρελοι, δεν ανήκουν στον χώρο. Όταν όλοι αυτοί αφήσουν τον εθνικιστικό χώρο στην ησυχία του, ίσως μπορέσει να γίνει από τους κανονικούς εθνικιστές κατανοητή η ιστορία των ιδεών και να πραγματοποιηθούν σοβαρές συζητήσεις μέσα από τις οποίες θα αποτιμηθούν ιστορικά πρόσωπα όπως αυτό του Σπέρα. Αλλά αυτή η ώρα αργεί. Και μέχρι να έρθει είναι σαφές ότι ο ελληνικός εθνικισμός θα χάνει την χρυσή ευκαιρία να αποτελέσει ένα αγκάθι στα σπλάχνα της παγκοσμιοποίησης και του διεθνούς καπιταλιστικού συστήματος.

---

[1] Την περίοδο αυτή υπήρξαν πολλές διαμάχες στο εσωτερικό του οργάνου, που ήταν αποτέλεσμα των πολιτικών παρεμβάσεων της εκάστοτε εξουσίας, ακόμη και εξορίες. Ως αποτέλεσμα ήρθε η διάσπαση της Γ.Σ.Ε.Ε. σε μικρότερα ανεξάρτητα κομμάτια μέχρι την περίοδο της δικτατορίας του Μεταξά, όπου έγινε μία μεγάλη επέμβαση στο εσωτερικό της. Σ’ εκείνο το γιορτασμό του ‘19 σημειώθηκε και η πρώτη διάσπαση της ΓΣΕΕ. Τα 5 από τα 11 μέλη της διοίκησής της πρόσκεινταν στο ΣΕΚΕ, ενώ τα υπόλοιπα 6 ήταν με το κυβερνητικό κόμμα του Βενιζέλου. Η σύγκρουση των δύο πλευρών ξεκίνησε με το περιεχόμενο του γιορτασμού της Πρωτομαγιάς: Η τάση του ΣΕΚΕ σε αντίθεση με την πλειοψηφία ήθελε να προσδώσει στο γιορτασμό αντικυβερνητικό περιεχόμενο, ενώ αντίθετα οι κυβερνητικοί συνδικαλιστές επιδίωκαν την πρόσδεση του εργατικού κινήματος στο άρμα της κυρίαρχης πολιτικής και τον ταξικό συμβιβασμό. Στη συνέχεια, η σύγκρουση επεκτάθηκε και τον Ιούνιο του 1919 η κυβερνητική πλειοψηφία στη Γενική Συνομοσπονδία καθαίρεσε αυθαίρετα τους 5 της μειοψηφίας, ενώ στη συνέχεια η κυβέρνηση του Βενιζέλου τους έστειλε εξορία στη Φολέγανδρο. Ενα χρόνο αργότερα, το Εθνικό Συμβούλιο της ΓΣΕΕ καθαίρεσε τους ρεφορμιστές και ανέθεσε τη διοίκηση στους συνδικαλιστές του ΣΕΚΕ 24. ( 24. «Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ», τόμος Α` (1918-1949), σελ. 97-98.) (https://web.archive.org/web/20080501075450/http://ninac.wordpress.com/2008/05/01/protomagia/)

[2] Κατά τον Σπέραν ο δράστης της κατ’ αυτού απόπειρας είναι κομμουνιστής. Ούτος προσέθεσε ότι και προ διετίας εγένετο κατ’ αυτού τοιαύτη απόπειρα υπό κομμουνιστών καθ’ όσον μεταξύ αυτού και τούτων υφίσταται πλήρης διάστασης λόγω αρχών, ούτοι δε τον θεωρούν ως αποστάτη διότι προΐσταται του συνδέσμου των συντηρητικών εργατών. Εφημερίδα «Εμπρός» 27 Οκτωβρίου 1927. 

                         Κυκλοφόρησε το νέο τεύχος του περιοδικού Φανταστική Λογοτεχνία

Όπως είχαμε ανακοινώσει πριν λίγους μήνες το περιοδικό της λέσχης μας, η Φανταστική Λογοτεχνία, μετά από δέκα χρόνια κυκλοφορίας ολοκλήρωσε την πρώτη του περίοδο και περνά στην δεύτερή του φάση. Η οικονομική στενότητα της εποχής είναι τέτοια ώστε να καθιστά ανεπαρκείς τις συνδρομές των μελών της Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ, προκειμένου να καλύψουν τα έξοδα ενός περιοδικού ελευθέρας διανομής (free press).

Πλέον το περιοδικό μας θα κοστολογείται με την τιμή των 3,40 ευρώ, προκειμένου να καλύπτει τα έσοδά του και να μας επιτρέπει να κυκλοφορούμε το εκάστοτε νέο τεύχος του. Γι αυτό και η διεύθυνση της Φανταστικής Λογοτεχνίας αποφάσισε να προσθέσει τέσσερις σελίδες στην ύλη και να ανοίξει νέες θεματικές ενότητες.

Έτσι, στη Φανταστική Λογοτεχνία της νέας περιόδου περιλαμβάνεται μια καινούργια μουσική στήλη που αφορά ρεύματα όπως το psychobilly, το Oi! και το παραδοσιακό rock. Επιπλέον, υπάρχει μια μόνιμη στήλη με πολιτική και κοινωνική αρθρογραφία, η οποία αναδεικνύει την ρομαντική κριτική στην (μετα)μοντέρνα νεωτερικότητα. Ασφαλώς, συνεχίζουν να περιλαμβάνονται στις σελίδες του περιοδικού μας ιστορικές μόνιμες στήλες, όπως η "War Flag" του Sun Knight, τα "Πολύτιμα Μέταλλα", καθώς επίσης και άρθρα των γνωστών συντακτών, όπως ο Σταμάτης Μαμούτος, ο Flammentupp, ο Δημήτρης Αργασταράς, ο Ευστράτιος Σαρρής, ο Αριστείδης Χριστοφοράκης, ο Χρήστος Νάστος, ο Battle Angel και ο Βλάσης Λύρας.

Μια ακόμη τομή αποτελεί και η αναδημοσίευση παλιών comics της δεκαετίας του ’80, που θα ολοκληρώνονται μετά από έναν αριθμό τευχών. Πιστοί στις παιδικές αναμνήσεις, αλλά και σεβόμενοι τις εικονογραφημένες νουβέλες που άνδρωσαν παλιότερες γενιές, τα μέλη της Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ προσφέρουμε στους αναγνώστες μας την απόλαυση του να διαβάζει κανείς εκείνα τα ξεχασμένα αριστουργήματα, ζητώντας ασφαλώς την κατανόηση γιατί οι πολυκαιρισμένες εικόνες τους δεν υπάρχουν σε αρχεία pdf κι έχουν υποστεί επεξεργασία επάνω στο αρχικό τους χαρτί.

Τέλος, επαναφέροντας μια συνήθεια που υιοθετούσε ο Νίκος Βλαντής ως αρχισυντάκτης του περιοδικού Litteraterra, θα δίνουμε έναν τίτλο στο κάθε νέο τεύχος. Έναν τίτλο που, τρόπον τινά, θα συνοψίζει το βαθύτερο μήνυμα των θεματικών και των άρθρων του κάθε τεύχους. Ο τίτλος του τεύχους που μόλις κυκλοφόρησε είναι Φωνές Μέσα στη Νύχτα. 

Ελπίζουμε ότι οι αναγνώστες θα αγκαλιάσουν τη νέα του μορφή και θα συνεχίσουν να στηρίζουν το περιοδικό μας. Γιατί, αν μη τι άλλο, τα άρθρα του είναι φωνές. Φωνές καθάριες, μέσα στη νύχτα της εποχής μας.

Αναζητήστε το νέο τεύχος της Φανταστικής Λογοτεχνίας στα παρακάτω καταστήματα:

Αθήνα

Βιβλιοπωλεία:

-Comiconshop, Σόλωνος 128

-Λαβύρινθος, Ιπποκράτους 108

-Tilt, Ασκληπιού 37

Δισκοπωλεία:

-Metal Era, Εμμανουήλ Μπενάκη 22

Θεσσαλονίκη 

Βιβλιοπωλεία:

-Άγνωστη Καντάθ, Αιμιλιανού Γρεβενών 6 (πλατεία Ναυαρίνου)

-Αριστοτέλειον, Ερμού 61

- Προηγούμενα τεύχη του περιοδικού ''Φανταστική Λογοτεχνία'' -

                                                                                                     Τεύχος 21

                                                                              

Σταμάτης Μαμούτος, «Το Κέρας»

Ορφέας Ανδρέου, «Ο Θησαυρός του Ποταμού (Η Αρχή του Τέλους)»  

Ανάμεσα στο διήγημα και το μεταφυσικό δοκίμιο, το παρθενικό κείμενο του Ορφέα στο περιοδικό της Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ

Sun Knight, «War Flag of the Sun» (μόνιμη στήλη) 

Άλεξ Μινώλυκος, «Απαγορευμένες Ιστορίες» (μόνιμη στήλη)

Ένα αυθεντικό ρομαντικό διήγημα φαντασμάτων, εμποτισμένο στα νάματα της κρητικής παράδοσης, από τον Έλληνα ηθοποιό και σκηνοθέτη.

Σταμάτης Μαμούτος,  «Συνέντευξη της Δέσποινας Μάντζαρη»  

Η νεαρή συγγραφέας παιδικών και fantasy ιστοριών μιλά στον Σταμάτη Μαμούτο

Αριστείδης Χριστοφοράκης, «Το λογοτεχνικό κίνημα των Southern Agrarians»

Ένα δοκίμιο εισαγωγικό στην σχολή των αγράριων, παραδοσιοκρατών λογοτεχνών του αμερικανικού νότου.

Εύα Παναγιωτοπούλου, «Molfars & Caremaras Οι άγνωστοι μάγοι του Μεσαίωνα»

Μεσαιωνική και απόκρυφη λαογραφία σε ένα άρθρο της μεταφράστριας του εκδοτικού μας οίκου

Εὐστράτιος Εὐ. Σαρρῆς, «Γνωριμία μὲ τὴν ποίησι τοῦ Χάουαρντ Φίλιπς Λάβκραφτ»

Μετάφραση και απόδοση ποιημάτων του Χάουαρντ Φίλιπς Λάβκραφτ, στην γοητευτικά ιδιαίτερη γλωσσική έκφραση του Ευστράτιου Σαρρή.

Σταμάτης Μαμούτος, «Γουίλιαμ Μπάτλερ Γέητς Ένας μύστης του φανταστικού και της παραδοσιοκρατίας»  

Αναδρομή στην ιστορία του βίου, της λογοτεχνίας και των πολιτικών ιδεών του νομπελίστα Ιρλανδού λογοτέχνη.

Φιλίππος Βαβουλάκης, «Οι Κυρίαρχοι του Σύμπαντος / Blackstar»

Ένα από τα αγαπημένα επιτραπέζια της δεκαετίας του ’80, με θεματολογία επικής επιστημονικής φαντασίας και προέλευση από το cartoon Black Starr, παρουσιάζεται από τον Φίλιππο Βαβουλάκη.

Βλάσης Δ. Λύρας, Σταμάτης Μαμούτος και Χρήστος Νάστος, «Πολύτιμα Μέταλλα» (μόνιμη στήλη)

Flammentrupp, «Joe Haldeman : The Forever War»

Μια εμβριθής αλλά και συνοπτική ανάλυση ενός πολύ σημαντικού έργου επιστημονικής φαντασίας, το οποίο αναδεικνύει το παραδοσιοκρατικό ιδεολογικό υπόβαθρο του δημιουργού του.

«Επετειακό τρισέλιδο για τα 10 χρόνια του περιοδικό μας, με συνέντευξη του Σταμάτη Μαμούτου»
Ο Σταμάτης μιλά για την ιστορία και τη δράση της Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ.

Διαβάστε εδώ τα άρθρα του 21ου τεύχους

Τεύχος 20
-Μάιος 2017-

Περιεχόμενα

-Σταμάτης Μαμούτος, «Το Κέρας» 

-Sun Knight, «War Flag of the Sun» (μόνιμη στήλη)  

-Battle Angel, «Σεπτήριον», (μόνιμη στήλη) 

-Δημήτρης Αργασταράς, Χρήστος Νάστος και Ευστράτιος Σαρρής, «Μέλη της Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ παρουσιάζουν το πρώτο βιβλίο των εκδόσεων της λέσχης μας». «Το Μυστικό Ρόδο» του Γουίλιαμ Μπάτλερ Γέητς, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις (της Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ) Κλέος, μπαίνει στο καλειδοσκόπιο των Δημήτρη Αργασταρά, Ευστράτιου Σαρρή και Χρήστου Νάστου.

-Χρήστος Νάστος, «Συνέντευξη με τον «σκοτεινό» ιθύνοντα νου του ελληνικού black metal σχήματος Agatus».

-Flammentrupp, «Μια Αληθινή Ιστορία Τρόμου». Ένα εξαιρετικό διήγημα του Βασίλη, με λαβκραφτικές επιρροές.

-Βλάσης Δ. Λύρας, «Τα Ύδατα της Στυγός» (μόνιμη στήλη)

-Σταμάτης Μαμούτος, «Συνέντευξη με τον εκπρόσωπο του συλλόγου ιστορικών ευρωπαϊκών πολεμικών τεχνών «Marxbrueder Guild Hellas» Τάσο Τριανταφύλλου».

«Το Δρύινο Ράφι» (μόνιμη στήλη βιβλιοπαρουσίασης). Η προβολή αφανών διαμαντιών της ελληνικής -και όχι μόνο- λογοτεχνίας του φανταστικού συνεχίζεται από αυτή την στήλη.

-Σταμάτης Μαμούτος «Αυθεντικό Heavy Metal Εν Έτει 2016». Μια αναδρομή στην παγκόσμια σκηνή του New Wave Of traditional Heavy Metal κατά το έτος 2016.

-Μαίρη «Therion» Ιορδανίδου και Σταμάτης Μαμούτος, «Συνέντευξη του Γιάννη Παπαδημητρίου από το ελληνικό συγκρότημα Dark Nightmare».

«Πολύτιμα Μέταλλα» (μόνιμη στήλη) 

-Ευστράτιος Σαρρής , «Σελεφαῒς» διήγημα του Χάουαρντ Φίλιπς Λάβκραφτ. Η γλώσσα του Στράτου συγκεράζει την στιλπνότητα της καθαρεύουσας με την παραδοσιακή αυθεντικότητα της λαϊκής λαλιάς του Ρομαντισμού. Αν μη τι άλλο, αξίζει να διαβαστεί η απόδοση ενός διηγήματος του Λάβκραφτ από τον πολύ σημαντικό αυτό μεταφραστή. 

Διαβάστε εδώ τα άρθρα του 20ου τεύχους

Τεύχος 19
-Δεκέμβριος 2016-

Περιεχόμενα

- «Το Κέρας» (editorial), του Σταμάτη Μαμούτου

- Θωμάς Μαστακούρης, «Η ερώτηση του Γιάκσα». Ένα άρθρο για μια μικρή στιχομυθία στο ινδικό έπος Μαχαμπχαράτα σχετικά με το πιο θαυμαστό πράγμα στον κόσμο.

- Sun Knight, «War Flag Of The Sun» (μόνιμη στήλη). Μια παρουσίαση της λογοτεχνικής τριλογίας “Song of Albion” και ένας σύντομος φόρος τιμής στον Ρόμπερτ Χάουαρντ.

- Battle Angel, «Σεπτήριον» (μόνιμη στήλη). Ένα άρθρο για την αιώνια σύγκρουση δύο κόσμων: τον Απολλώνιο και τον Διονυσιακό.

- Χρήστος Νάστος, «Captain Marvel, ο παραδοσιοκρατικός ήρωας της Marvel». Ένα χρονικό της δημιουργίας και της ανάπτυξης μιας θρυλικής σειράς comics.

- Flammentrupp, «Φρανκ Σέτσινγκ – Το Σμήνος». Μια παρουσίαση του best-seller μυθιστορήματος επιστημονικής φαντασίας.

- Σταμάτης Μαμούτος, «Συνέντευξη με την δημιουργό ψηφιακής ζωγραφικής Κώστα Νικέλλη».

- Φίλιππος Βαβουλάκης, «Μύθος και Αλήθεια». Ένα άρθρο αναπόλησης της αιώνιας παιδικότητας μέσα από παιχνίδια της δεκαετίας του '80, οι πλαστικές φιγούρες των ''Εξωγήινων'' και των ''Τερατομάχων'', εμπνευσμένα από ιαπωνικά manga.

- Σταμάτης Μαμούτος, «Rock & Roll Επαναστάτες». Ένα άρθρο για τις ρομαντικές επιρροές της και για ην σχέση  με το rock κίνημα της ταινίας ''The Wild One'' (Ο Ατίθασος) με πρωταγωνιστές των Μάρλον Μπράντο και τον Λι Μάρβιν.

- Αριστείδης Χριστοφοράκης, «Γοτθική Κουλτούρα – Το γοτθικό στοιχείο στον Ρομαντισμό». Μια αναδρομή στην γέννηση και την διάδοση της κουλτούρας του gothic κινήματος στην λογοτεχνία, την μουσική και στον τρόπο ζωής.

- Σταμάτης Μαμούτος, «Συνέντευξη με το black metal συγκρότημα Dreadful Relic».

- Σταμάτης Μαμούτος, Χρήστος Νάστος, «Πολύτιμα Μέταλλα» (μόνιμη στήλη). 

- «Το Δρύινο Ράφι» (μόνιμη στήλη). Παρουσίαση των βιβλίων του Γιώργου Θέμελη «Runners High», του Νίκου Βλαντή «Greek Psycho, Η απόλυτη νεοελληνική ψύχωση», του Βαγγέλη Γεωργάκη «Σκοτεινές Αναλαμπές», και της Σουζάνας Χατζηνικολάου «Το Αυγό του Θεού».

- «Η προσωπίδα του Ερυθρού Θανάτου», διήγημα του Έντγκαρ Άλλαν Πόε, σε νέα αδημοσίευτη μετάφραση από τον Ευστράτιο Ευ. Σαρρή.

-Διαβάστε εδώ τα άρθρα του 19ου τεύχους

  
Τεύχος 18
 - Μάιος 2016 -

Περιεχόμενα :

- «Το Κέρας», editorial του Σταμάτη Μαμούτου

- Sun Knight, «War Flag of the Sun» (μόνιμη στήλη)

- Δημήτρης Αργασταράς, «Κρούσος και Γκιούλιβερ, τα πρώτα μυθιστορήματα των ταξιδιωτών». Μια παρουσίαση των δύο κλασικών έργων της παγκόσμιας λογοτεχνίας και μία ματιά στο θεωρητικό υπόβαθρο που τα ενέπνευσε.

- Battle Angel, «Σεπτήριον» (μόνιμη στήλη)

- Ευστράτιος Σαρρής, «Πολάρις». Μία ξεχωριστή και ιδιαίτερη μετάφραση του κλασικού διηγήματος του Χ.Φ. Λάβκραφτ.

- Εύα Δημητσάνη, «Άλμος ο Οξύς» (μέρος 6ο). Η νουβέλα της αιθέριας επικής λογοτεχνίας της Εύας συνεχίζεται στο έκτο μέρος.

- Ειρήνη Μαχαιρίδου, «Ο Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος Μας». Ένα στοχαστικό άρθρο μ αφορμή το περίφημο έργο του Άλντους Χάξλευ σε αντιπαραβολή με την σημερινή εγχώρια και παγκόσμια συνθήκη.

- Νίκος Παπαμιχαήλ, «Ο Κωδωνοκρούστης» (comic). Ένα πολύ ενδιαφέρον δείγμα εικονογραφημένης gothic fantasy αισθητικής.

- Μαίρη Ιορδανίδου, Ανδρέα Σκαμανδρώνυμου και Σταμάτη Μαμούτου, «Συνέντευξη του Jack Starr». Ο ιστορικός guitar hero της επικής heavy metal μιλά στην φλεφαλο.

- Φίλιππος Βαβουλάκης, «Κάποτε στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας». Ανταπόκριση από μία συναυλία που χαράχτηκε στις μνήμες, θρυλικές αναμνήσεις από την δεκαετία του '90.

- Σταμάτης Μαμούτος και Χρήστος Νάστος, «Πολύτιμα Μέταλλα» (μόνιμη στήλη).

- Βασίλης Flammentrupp και Χρήστος Νάστος, «Το Δρύινο Ράφι» (μόνιμη στήλη). Επιλογή από την άδικα παραγκωνισμένη βιβλιογραφία του φανταστικού.

- Εύα Παναγιωτοπούλου, «Gram: Το Σπαθί Μέσα στο Δέντρο». Παρουσίαση και ανάλυση ενός από τα ωραιότερα επικά ποιήματα της βορειοευρωπαϊκής λαογραφίας.

- Σταμάτης Μαμούτος, «Ο Ίων Δραγούμης και η Ζωή ως Πνευματική Μάχη». Μια συνοπτική παρουσίαση του φιλοσοφικού στοχασμού του σημαντικού Έλληνα στοχαστή και συγγραφέα.

* Διαβάστε τα άρθρα του 18ου τεύχους.

Τεύχος 17
 - Δεκέμβριος 2015 -

Περιεχόμενα :

- “Κέρας” (editorial), του Σταμάτη Μαμούτου.

- Battle Angel, «Σεπτήριον» (μόνιμη στήλη),

- Flammntrupp, «Rex Mundi». Η ιστορία της αναζήτησης του ιερού Δισκοπότηρου μέσα από δαιδαλώδεις ατραπούς μυστηρίου, δολοφονιών, γρίφων, μυστικών ομάδων και αντικρουόμενων συμφερόντων όπως αποτυπώνεται από το αμερικανικό comic για τον “Βασιλιά του Κόσμου''.

- Χρήστος Νάστος, «Ο Μύθος του Μικρού Κάου-μπόυ». Το ελληνικό western περιοδικό, μία από τις πιο επιτυχημένες εμπορικά και καλλιτεχνικά ελληνικές pulp εκδόσεις των δεκαετιών '60-'70.

- Εύα Δημητσάνη, «Άλμος ο Οξύς» (μέρος 5ο).

- Νίκου Καλογερά, «Ο Ελληνικός Μεσαίωνας στα Video Games». Ηλεκτρονικά παιχνίδια με θεματική από τον ελληνικό μεσαίωνα ; Αυτό το άρθρο έχει όλες τις σχετικές πληροφορίες.

- Σταμάτης Μαμούτος, «Για τον Άνθρωπο του Χιονισμένου Μονοπατιού». Μια εκτεταμένη αναφορά-ανάλυση για το ομώνυμο διήγημα του Τζακ Λόντον.

- Sun Knight, «War Flag of the Sun» (μόνιμη στήλη). 

- Αντρέας Σκαμανδρώνυμος, «Συνέντευξη με τους Έλληνες doometers Sorrow Path».

- Σταμάτης Μαμούτος & Χρήστος Νάστος, «Πολύτιμα Μέταλλα» (μόνιμη στήλη).

- Sekte, «Les Ombres» (μόνιμη στήλη). Σε αυτό το άρθρο ο Χριστουγεννιάτικος θρύλος του Κράμπους στις χώρες της βόρειας και κεντρικής Ευρώπης.

- Μπρούνο Λάντσι & Δημήτρης Αργασταράς, «Ποιήματα».

* Διαβάστε τα άρθρα του 17ου τεύχους.

 Τεύχος 16
- Μάιος 2015 -

 

Περιεχόμενα :

- ''Κέρας'' (editorial), του Σταμάτη Μαμούτου

- Χρήστος Νάστος, ''William Hope Hodgson''. Ο αρθρογράφος αποτίει έναν φόρο τιμής στον εν πολλοίς άγνωστο πρωτοπόρο της φανταστικής λογοτεχνίας, στα έργα και την συγγραφική του πορεία.

- Δημήτρης Αργασταράς, ''Doppelganger''. Ένα άρθρο για την μυθολογία του διπλού εαυτού όπως αυτή παρουσιάζεται μέσα από τα έργα του ύστερου ρομαντισμού και της μετέπειτα φανταστικής λογοτεχνίας.

- Battle Angel, ''Σεπτήριον'' (μόνιμη στήλη). Αυτή τη φορά η στήλη ασχολείται με τον μύθο του Φιλοκτήτη παρέχοντας μια ανάλυση του ομώνυμου έργου του Σοφοκλή.

- Flammentruppp, ''Robert Sheckley (1928-2005)''. Ένα άρθρο για ένα κορυφαίο συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας που έχει διακριθεί ιδιαίτερα στο είδος των short stories.

- Μαίρη “Therion” Ιορδανίδου, ''Συνέντευξη με τους Astronomikon''. Η κυπριακή power metal μπάντα, πιστή στις αξίες και τις κατευθύνσεις του επικού heavy metal, μιλά στην Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ.

- Εύα Δημητσάντη, ''Οι αρχιτραγουδιστές της Μαγκ-Ελνόρ – Άλμος ο Οξύς'' (μέρος 4ο). Η νουβέλα της αιθέριας επικής λογοτεχνίας συνεχίζεται από την Εύα.

- Sun Knight, ''War flag of the Sun'' (μόνιμη στήλη).

- Σταμάτης Μαμούτος, ''Yukio Mishima, O τελευταίος Σαμουράι''. Πλήρες και αναλυτικό, το άρθρο παρουσιάζει την βιογραφία, την συγγραφική πορεία, τις αναζητήσεις και τα ιδεολογικά ρεύματα της πολυτάραχης ζωής του κορυφαίου Ιάπωνα συγγραφέα. 

- Φίλιππος Βαβουλάκης, ''Subuteo''. Με νοσταλγική διάθεση ο αρθρογράφος μας ξεναγεί στον κόσμο του αγαπημένου του παιχνιδιού, στην ποικιλία από τις ομάδες, τις φιγούρες, τις τσόχες, στην γοητευτική του κουλτούρα.

- Σταμάτης Μαμούτος, ''Πολύτιμα Μέταλλα'' (μόνιμη στήλη).

- Αναστασία Τριανταφύλλου, ''Αείροο''. Ένα ατμοσφαιρικό σχέδιο-comic από μια νέα καλλιτέχνιδα.

- Flammentrup, ''Λουκιανός, Μια αληθινή ιστορία''. Ένα άρθρο για το περίφημο έρτου αρχαίου σατιρικού συγγραφέα, πρόδρομο για πολλούς της επιστημονικής φαντασίας.

- Κασσάνδρα Αλογοσκούφι, ''Ο Ήλιος λατρεύει το ρόδο''. Μια μικρή ιστορία από μια ταλαντούχα συγγραφέα.

* Διαβάστε εδώ τα άρθρα του 16ου τεύχους

Τεύχος 15

- Δεκέμβριος 2014 -

Περιεχόμενα :

- «Το Κέρας» (editorial), του Σταμάτη Μαμούτου.

- Βασίλειος Ι. Μέγας, «Ο Μύθος της Μαύρης Ένωσης». Στρατιωτική κουλτούρα, μισθοφορική αντίληψη, σκληροτράχηλοι πολεμιστές εναντίον σκοτεινών δαιμόνων. Ο λογοτεχνικός κόσμος του Glen Cook μας ανοίγει τις πύλες του.

- Paladin, «Sword of a Paladin» (μόνιμη στήλη).

- Flammentrupp, «Άρθουρ Κλαρκ: Οι Επικυρίαρχοι (Childhoods End)». Υφολογική και εννοιολογική ανάλυση του σημαντικότερου, ίσως, έργου ενός κορυφαίου λογοτέχνη της επιστημονικής φαντασίας.

- Χρήστος ‘’Kane’’ Νάστος, «Abraham Grace Merritt». Μια εμπεριστατωμένη αναδρομή στην λογοτεχνική πορεία ενός εκ των σπουδαιότερων συγγραφέων του φανταστικού, που δυστυχώς δεν είναι όσο γνωστός θα έπρεπε στην χώρα μας.

- Battle Angel, «Σεπτήριον» (μόνιμη στήλη).

- Αντρέας Σκαμανδρώνυμος, «Συνέντευξη με τους Κώστα και Γιάννη Μανόπουλο». Ο κιθαρίστας του πρώτου ελληνικού heavy metal συγκροτήματος μιλά μαζί με τον γιο του, που τον διαδέχεται στην ελληνική «μεταλλική» σκηνή, για τις πρώτες μέρες τις δεκαετίας του ’80, για την συνέχεια και για την σημερινή εποχή του ελληνικού heavy metal.

- Sun Knight, «War Flag of the Sun» (μόνιμη στήλη).

- Σταμάτης Μαμούτος, «Πολύτιμα Μέταλλα» (μόνιμη στήλη).

- Φίλιππος ''Galadhrin'' Βαβουλάκης, «Ρόδες από ατσάλι και αέναος Ρομαντισμός». Πεζοδρομιακός ρομαντισμός στην Ελλάδα των περασμένων χρόνων. Οι γειτονιές που χάσαμε και οι «μεταλλικές» μουσικές επιλογές ως μέρος της κουλτούρας των πρώτων νεορομαντικών.

- Εύα Δημητσάντη, «Άλμος ο Οξύς» (μέρος 3^ο). Η νουβέλα της αιθέριας επικής λογοτεχνίας συνεχίζεται από την Εύα.

- Ανακρέοντας, «Φόρος τιμής στον Βασίλη Πολυδούρη». Ένας Έλληνας μουσικός παγκόσμια αναγνωρισμένος και άγνωστος στην Ελλάδα! Πρόκειται για ένα άρθρο που έχει τον χαρακτήρα του ελάχιστου φόρου τιμής στον μουσικό που με τα έργα του συνόδευσε ηχητικά πολλές κινηματογραφικές ταινίες του φανταστικού.

- Σταμάτης Μαμούτος, «Πέννα και Ξίφος: Ο Ρομαντισμός ενάντια στον κόσμο της Νεωτερικότητας». Ένα δοκίμιο που σκιαγραφεί συνοπτικά τις πνευματικές ατραπούς και τις ιδεολογικές γραμμές της ρομαντικής κοσμοθεώρησης.
   
- Κασσάνδρα Αλαογοσκούφι, «Αμφίπολη». Ο τύμβος Καστά ως κεντρικό θέμα ενός διηγήματος φαντασίας.

- Άλεξ Κρητικός, «Αστρικός Έρωτας». Ρομαντική ποίηση, υπερβατικές αναζητήσεις. 

* Διαβάστε εδώ τα άρθρα του 15ου τεύχους



Τεύχος 14

- Μάιος 2014 -

Περιεχόμενα : 

- «Το Κέρας» (editorial), του Σταμάτη Μαμούτου.

- Paladin, «Sword of a Paladin» (μόνιμη στήλη). Στους σκοτεινούς κόσμους των εικονογραφημένων νουβελών του Adrian Cole  ο νεφελώδης Voidal έρχεται από το άγνωστο ακολουθώντας το Χέρι της Λήθης προκειμένου να ανακτήσει ό,τι του στέρησαν οι τρομερές δυνάμεις που διαφεντεύουν το πολυσύμπαν. Εκεί που η λογοτεχνία του φανταστικού συναντά τον σκληρό ήχο. Σκοτεινοί θεοί, διάθεση άλλοτε μελαγχολική και άλλοτε μαχητικοί και άσματα πολέμου. 

- Εύα Δημητσάνη, «Οι αρχιτραγουδιστές της Μαγκ-ελνόρ: Άλμος ο οξύς (μέρος 2^ο)». Το δεύτερο μέρος του μυθιστορήματος της Εύας Δημητσάντη. Μελωδίες που ανοίγουν φάσματα σε διαστάσεις, μάγοι και πολεμιστές, αγώνας για ελευθερία. 

- Αντρέας Σκαμανδρώνυμος, «Συνέντευξη με τον Fulberto Serena των Etrusgrave». Ο Ιταλός κιθαρίστας-θρύλος του επικού heavy metal σε μια εκ βαθέων συνέντευξη.

- Flummentrupp, «Usagi Yojimbo». Μια παρουσίαση του ιστορικού αλλά όχι ευρέως γνωστού στην χώρα μας comic του Stan Sakai, που αναβιώνει με ζωομορφικούς πρωταγωνιστές την «φεαουδαλική» Ιαπωνία των σαμουράι και οι επιρροές του.

- Sun Knight, «Warflag of the Sun» (μόνιμη στήλη). Ο Αντόνιους Μπλοκ και το μυστήριο της ζωής. Ο Ιππότης του Ήλιου διεισδύει αναλυτικά στην «Έβδομη Σφραγίδα» του Ι. Μπέργκμαν.

- Χρήστος ‘‘Kane’’ Νάστος, «Conan the Barbarian: Οκτώβριος 1970-Μάρτιος 1973, Roy Thomas-Barry Windsor Smith». Η αρτιότερη εικονογραφημένη μεταφορά του βάρβαρου ήρωα και η αισθητική της συνάφεια με την ζωγραφική των προραφαηλιτών.

- Αντρέας Σκαμανδρώνυμος και Σταμάτης Μαμούτος, «Συνέντευξη με τον Άγγελο Περλεπέ των Angelo Perlepes’ Mystery». Ο guitar-hero της ελληνικής heavy metal σκηνής σε μια αποκαλυπτική συνέντευξη.

- Sekte, «Les Ombres» (μόνιμη στήλη). Ο «άλλος Παρθενώνας» ως χώρος παραδοσιακών φεστιβάλ στην Σκωτία. Θεοί του δάσους και λαογραφικές αναβιώσεις στην βόρεια Ευρώπη. 

- Σταμάτης Μαμούτος, «Κάποτε στην Αθήνα». Κοινωνιολογική ενατένιση και ιστορική αναδρομή στα πολιτιστικά κινήματα που άνθισαν στους αθηναϊκούς δρόμους κατά τα τέλη της δεκαετίας του ’80 και τις αρχές εκείνης του ’90. ‘‘Μουσικές φυλές’’, γηπεδικές ταυτίσεις, συμπεριφορές και διασυνδέσεις με την λογοτεχνία του φανταστικού.

- Θοδωρής Βοριάς, «Στο κάστρο του Πλαταμώνα». Ένα ρομαντικό ποίημα..

* Διαβάστε εδώ τα άρθρα του 14ου τεύχους



Τεύχος 13

- Δεκέμβριος 2013 -

Περιεχόμενα :

- «Το Κέρας» (editorial),  του Σταμάτη Μαμούτου. 

- Battle Angel, «Σεπτήριον: Το ένατο κύμα, το αθέατο κάστρο και οι εραστές της θύελλας». Μια νέα μόνιμη στήλη από τον Άγγελο της Μάχης. Μια μύηση στην υπερβατικότητα του κάστρου Τίνταζελ. 

- Εύα Δημητσάντη, «Οι αρχιτραγουδιστές της Μαγκ-ελνόρ: Άλμος ο οξύς (μέρος 1^ο)». Η επική νουβέλα της Εύας σε κάθε τεύχος της «Φανταστικής Λογοτεχνίας». Διαβάστε το πρώτο της μέρος.

- Λαζαρος, «Κάτι χαμένο». Κάπου στο βάθος του εαυτού, βρίσκεται κάτι που έχει χαθεί. 

- Flammentrupp, «Το επικό στοιχείο στο Hard Rock της δεκαετίας του ’70». Τι πραγματικά είναι epic στον σκληρό ήχο; Ποιες οι απαρχές του; Ο Flammentrupp παρουσιάζει την δική του ερμηνεία.

- Sun Knight, «Warflag of the Sun» (μόνιμη στήλη). Η θρυλική πολεμική σημαία μέσω της οποίας ο Sun Knight εισηγήθηκε τις αρχές του νεορομαντικού κινήματος επιστρέφει στο περιοδικό μας. Άρθρο αυτού του τεύχος το μανιφέστο «Ήλιος, Ήρωας και Εντροπία». 

- Σταμάτης Μαμούτος, «Χάινριχ φον Κλάιστ. Στην ίσαλο της φαντασίας και της μορφής». Ένα δοκίμιο που συνδυάζει την ιστορία των ιδεών με την βιογραφία. Ένας φόρος τιμής προς μια εκ των σημαντικότερων προσωπικοτήτων του Ρομαντισμού, του πολιτιστικού εθνικισμού και του ευρωπαϊκού πνεύματος συνολικά.

- Ζέφυρος, «Λιθοξόος». Ένα ρομαντικό απόσπασμα. Μια υφολογική ιδιαιτερότητα που δίνει στον Ζέφυρο την πολύ ξεχωριστή λογοτεχνική του ταυτότητα. 

- Νίκος Μάμαλος, «William Blake: Νεύτων», Ρομαντισμός εναντίον εργαλειακού ορθολογισμού. Ανάλυση των συμβολικών υποδηλώσεων ενός πίνακα του William Blake. 

- Σταμάτης Μαμούτος, «Πολύτιμα Μέταλλα» (μόνιμη στήλη). Η κατάδυση στην επικράτεια των κρυμμένων διαμαντιών του αυθεντικού heavy metal συνεχίζεται. 

- Paladin, «Sword of a Paladin» (μόνιμη στήλη). Η προσωποποίηση της λευκής θεάς και ο ηλιακός ήρωας της ευρωπαϊκής παράδοσης. 

* Διαβάστε εδώ τα άρθρα του 13ου τεύχους.



Τεύχος 12

- Μάιος 2012 -

Περιεχόμενα :

- «Το Κέρας» (editorial),  των Ίωνα Αλβέριχου και Σταμάτη Μαμούτου 

- Δημήτρη Αργασταράς, «Το έπος του Γιλγαμές και το μυθικό ταξίδι το Ήρωα». Ένα άρθρο για την ηρωική ιστορία του αρχαίου βασιλιά. Ένας έπος που διδάσκει που διδάσκει ότι η κατάκτηση του εαυτού μπορεί να επιτευχθεί με την αναζήτηση και την μάχη. Με το σπαθί και την πένα. 

- Θανάσης Κ., «Χ. Φ. Λάβκραφτ: Ο πρίγκιπας του λογοτεχνικού τρόμου». Μια περιεκτικά συνοπτική και συνολική αποτύπωση του λαβκραφτιανού έργου. 

- Πολύμνια, «Men in bearskin coats». Ποιοι ήταν οι bersekers; Φρενήρεις πολεμιστές ή ημιανθρώπινες υπάρξεις που εγκατέλειπαν την ανθρώπινη φύση έπειτα από μαγικοθρησκευτικές εμπειρίες; Πως ενέπνευσαν τους καλλιτέχνες του Φανταστικού; 

- Σταμάτης Μαμούτος, «Ο Σωτήρης Σόρογκας και η ζωγραφική των ερειπίων». «Γλυκιά νοσταλγία και βουβή εγκατάλειψη». Ένα δοκίμιο που εξερευνά το εκφραστικό σύμπαν του Έλληνα ζωγράφου. 

- Δημήτρης Σιάββας, «Κόρτεκ». Έλλογα γεράκια με ανθρώπινη λαλιά. Μια σκοτεινή αυτοκρατορία σε έναν μακρινό πλανήτη. Η σύγκρουση πλησιάζει. Ένα διήγημα φανταστικής λογοτεχνίας. 

- Βασίλειος Ι. Μέγας, «Η μαγεία ενός βιβλίου μπροστά σε μια οθόνη». «Thayer’s Quest». Ένα laserdisc adventure ηλεκτρονικό παιχνίδι, που το 1984 αποτέλεσε τον προπομπό των μεταγενέστερων fantasy video games.

 - Morias, «Έλληνες Ρομαντικοί ζωγράφοι: Νικηφόρος Λύτρας. Γεώργιος Ιακωβίδης». Νικηφόρος Λύτρας και Γεώργιος Ιακωβίδης. Διείσδυση στο έργο και την ιστορία των επιγόνων του Νικόλαου Γύζη. 

- Σταμάτης Μαμούτος, «Πολύτιμα Μέταλλα» (μόνιμη στήλη). Οι άγνωστοι ήρωες του heavy metal. Ανίχνευση του αληθινού Heavy Metal ως απάντηση στο metal της εποχής μας. 

- Paladin, «Sword of a Paladin» (μόνιμη στήλη). Κάτω απ’ τα φτηνά στολίδια της Νεωτερικότητας χτυπά η καρδιά της αληθινής Ευρώπης. Εγκαλέστε τις σφραγίδες του Προστάτη, του Υπερασπιστή και της Μητέρας. Ακολουθήστε τον πυρσό. Στο βάθος του λυκόφωτου, έξω απ’ την πύλη, αναμένει ο βασιλιάς με τον Χρυσό Κλώνο. 

* Διαβάστε εδώ τα άρθρα του 12ου τεύχους

Τεύχος 11

- Δεκέμβριος 2012 -

Περιεχόμενα :

- ''Το Κέρας'' (editorial), του Σταμάτη Μαμούτου.

- Κιμμέριος, ''Arise all ye faithful to the sword''. Βασιλιάς Αρθούρος, μια ιστορική και κοινωνιολογική προσέγγιση. Κι έπειτα, η πλήρης συμβολισμών επάνοδος του Αρθούρου στους κόσμους του heavy metal, μέσα από τους στίχους του Mark Shelton και τον δίσκο «Open the Gates» των Manilla Road.

- Δημήτρης Αργασταράς, ''Η πρώτη Αθηναϊκή Σχολή: Οι Έλληνες Ρομαντικοί Συγγραφείς (1830-1880)''. Ο Ελληνικός λογοτεχνικός Ρομαντισμός (1830-1880). Πρόσωπα, έργα και  ήρωες. Μια ενδελεχής επισκόπηση των ξεχασμένων λογοτεχνικών μας προγόνων.

- Δημήτρης Σιάβας, ''Magic: The Gathering''. Το δημοφιλέστερο καρτο-παίχνιδο φαντασίας στον κόσμο… Υπόθεση, τρόποι παιχνιδιού και ιστορία.

- Σταμάτης Μαμούτος, ''Δεσποινίς Ντ’ Ις: Η γυναικεία ωραιότητα κατά του Φεμινισμού''. Η ρομαντική άρνηση του Διαφωτισμού και η φαντασιακή πρόσληψη της ιδεώδους γυναίκας από τον Ρόμπερτ Τσέημπερς. Ένα δοκίμιο που αναλύει τις ιστορικές φάσεις του Φεμινισμού και εξηγεί γιατί ως Ρομαντικοί τον απορρίπτουμε.

- Ιωάννης Παπαδημητρόπουλος, ''Έντγκαρ Άλαν Πόε: Εκεί που προσγειώθηκε το κοράκι''. Ένα άρθρο που παρουσιάζει συνολικά το έργο και την λογοτεχνική κληρονομιά του βασιλιά του αμερικανικού Ρομαντισμού και των διηγημάτων τρόμου. Επίσης, μια παρουσίαση των παράξενων εκδηλώσεων που λαμβάνουν χώρα από συλλόγους αναγνωστών στην ετήσια επέτειο του θανάτου του.

- Κασσάνδρα Αλογοσκούφι, ''Η Ακτή των Ρούχων''. Ένας νεκρός βασιλιάς συνοδευόμενος από τους πεθαμένους πολεμιστές του λάμνει αργά διασχίζοντας τον Άδη, κατευθυνόμενος στα πέρατα του κόσμου. Θα βρει άραγε την γαλήνη που ζητά; Ένα ατμοσφαιρικό διήγημα της Κασσάνδρας Αλογοσκούφι.

- Paladin, ''Sword of a Paladin'' (μόνιμη στήλη), του Paladin. Το σπαθί του Paladin ανοίγει ξανά δρόμους προς τα πεδία του Φανταστικού. Την  φορά αυτή προορισμός είναι οι στέπες του μακρινού βορρά, εκεί που ο Robrt Howard δίνει υπόσταση σε ένα από τα θρυλικά έργα του, το «Marchers of Valhalla». Μουσική συνοδεία, οι Einherjer και το album «Dragons of the North».

- Ζέφυρος, ''Ξόρκι Αδιάσπαστο''. Ένα διήγημα με παραμυθιακό υπόβαθρο και ρομαντικά επενδυμένες υπερρεαλιστικές εκφραστικές φόρμες. Η πρώτη αρθρογραφική παρουσία του Ζέφυρου στο περιοδικό της Φανταστικής Λογοτεχνίας.

* Διαβάστε εδώ τα άρθα του 11ου τεύχους





Τεύχος 10

- Μάιος 2012 -

Περιεχόμενα :

- ''Το Κέρας'' (editorial), του Σταμάτη Μαμούτου

- Κιμμέριος, ''Πέρα από τον Μαύρο Ποταμό''. Μια μαγευτική περιπέτεια του θρυλικού Κόναν γραμμένη από τον πένα του Robert E. Howard. Σε αυτό το άρθρο διαβάζουμε για την πρώτη δημοσίευση της ιστορίας στο περιοδικό Weird Tales αλλά και για την μεταφορά της στο κόμικ Savage Sword of Conan the barbarian. 

- Δημήτρης Τουσιάδης, ''Στο μονοπάτι του πολεμιστή''. Ένα άρθρο για την αρχετυπική πορεία των Ηρώων-Πολεμιστών μέσα από τους μύθους και την ιστορία. Σε έναν κόσμο που έχασε την Πίστη του, ο δρόμος των Πολεμιστών είναι ο δρόμος των τρελών της Ιστορίας, που στην δύσκολή τους ανάβαση μάς ξαναφέρνουν το Φως.

- Δημήτρης Σιάβας, ''Φλόγινο Ξίφος''. Ένα μοναδικό θεατρικό μονόπρακτο από τον Δημήτρη Σιάβα. Οι ιππότες συγκεντρώνονται στην κυκλική σκηνή, στο κέντρο της ένας μεγάλος τρίποδας στηρίζει ένα χάλκινο δοχείο, τα άρματά τους είναι λερωμένα από την μάχη και στα χέρια κρατούν λάβαρα διαφορετικών χρωμάτων. Στο σκηνικό μπαίνει ακόμη ένας πολεμιστής, ο Στρατηλάτης...

- Σταμάτης Μαμούτος, ''Η Φαντασία ως δύναμη ανατροπής: από την εποχή του Ρομαντισμού στην μεταμοντέρνα Νεοτερικότητα''. Αρχαιότητα, Μεσαίωνας, Αναγέννηση, Ρομαντική εξέγερση, νεότερη εποχή. Ο Σταμάτης Μαμούτος αναλύει το ρόλο της Φαντασίας ως πνευματικής δύναμης έτσι όπως εμφανίζεται και προσλαμβάνεται στις διάφορες ιστορικές περιόδους. Επίσης, παρουσιάζεται η ελληνική περίπτωση στον κόσμο της μεταμοντέρνας νεωτερικότητας και το πραγματικό κρίσιμο ερώτημα στην εποχή της κρίσης.

- Morias, ''Νικόλαος Γύζης''. Ένα υπέροχο άρθρο για τον ζωγράφο Νικόλαο Γύζη. Πραγματικά ρομαντικός, ο Γύζης αναζητά το όραμα των ιδεαλιστικών ζωγράφων, παντρεύει το αρχαίο με το χριστιανικό στοιχείο, φτιάχνει εικόνες με ποιητική ατμόσφαιρα και δημιουργεί τον δικό του λυρικό κόσμο.

- Guardian Lord, ''Mysticum of the Grand Magus''. H μόνιμη στήλη για την λογοτεχνία επικής φαντασίας και την metal μουσική. Σε αυτό το τεύχος, οι παράξενοι και γοητευτικοί κόσμοι του Άλτζερνον Μπλάκγουντ και οι Σουηδοί Saturnalia Temple.

- Κασσάνδρα Αλογοσκούφι, ''Mary Jane, Πώς έγινα βρικόλακας''. Ένα ατμοσφαιρικό short-story σε κόσμους σκοτεινούς και γκροτέσκους.

* Διαβάστε εδώ τα άρθρα του 10ου τεύχους  

Τεύχος 9

- Δεκέμβριος 2012 -

Περιεχόμενα :

- ''Το Κέρας'' (editorial), του Σταμάτη Μαμούτου.

- Κιμμέριος, ''Κane: Η Σκια του Αγγέλου του Θανάτου''. Ο θρυλικός Kane, ο περιπλανώμενος σπαθοφόρος που έπλασε η φαντασία του σπουδαίου Αμερικανού συγγραφέα Karl Edward Wagner, παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα.

- Δημήτρης Αργασταράς, ''Στοιχεία Σκανδιναβικής Μυθολογίας''. Σε αυτό το άρθρο μιλάμε για τον γνωστότερο θεό της σκανδιναβικής μυθολογίας, τον κοκκινομάλλη Θωρ, και τον αέναο αγώνα του εναντίον των δυνάμεων του Χάους.

- White Fay, ''Το παραμύθι της Κοκκινοσκουφίτσας''. Το γνωστό παραμύθι της Κοκκινοσκουφίτσας μέσα από τις διάφορες εκδοχές του, τα πραγματολογικά και λαογραφικά του στοιχεία.

- Μorias, ''Ηieronimus Bosch: Ιnsignis Pictor''. Μια ματιά στα καλλιτεχνικά βήματα, την αχαλίνωτη φαντασία και τα σπουδαία έργα του Ιερώνυμου Μπος.

- Σταμάτης Μαμούτος, ''Οι τρεις σωματοφύλακες και ο κόσμος του Ομήρου''. Ένα επικό άρθρο για το περίφημο έργο του Αλέξανδρου Δουμά και μία σύγκριση με το Ομηρικό ιδεώες του ήρωα. Το αξιακό σύστημα της ιπποτικής μαχητικότητας και το ηρωικό πρότυπο του Ομήρου.

- Γιώργος Ματσαγγούρας, ''Seventh son of the seventh son'' (μέρος 3). Το θρυλικό άλμπουμ των Iron Maiden, το υπόβαθρο της στιχουργικής του συγκροτήματος και των εικαστικών συνθέσεων που συνοδεύουν την κυκλοφορία του. Η περιπέτεια στην καταβύθιση των επιρροών του Heavy Metal συνεχίζεται.

- Guardian Lord, ''Mysticum of the Grand Magus''. Η μόνιμη στήλη του επικού φρουρού της μεταλλικής μουσικής και της φαντασίας. Σε αυτό το άρθρο παρουσιάζεται το έργο του Anderson ''Τhree hearts and three lions'', και metal μουσικές επηρεασμένες από τους Lovecraft, Howard, Smith, Vagner.

- Κασσάνδρα Αλογοσκούφι, ''H γυναίκα του Σάρεν''. Mια μοναδική, ρομαντική μικρή ιστορία.

* Διαβάστε εδώ τα άρθρα του 9ου τεύχους

 

Τεύχος 8

- Μάιος 2011 -

Περιεχόμενα :

- ''Το Κέρας'' (editorial), του Σταμάτη Μαμούτου

- Δημήτρης Αργασταράς, ''The Shadow, ο εκδικητής του εγκλήματος''. Το θρυλικό pulp περιοδικό που μεσουράνησε στην Αμερική του μεσοπολέμου και ο δημοφιλής ήρωάς του.

- Δημήτρης Σιάββας, ''Βαμπίρ, η πραγματικότητα μέσα από το μύθο''. Από τις αρχαίες παραδόσεις και τις λαικές δοξασίες, στους ήρωες της κλασικής λογοτεχνίας, παρακολουθούμε την αιμοδιψή πορεία των απέθαντων πλασμάτων.

- Κιμμέριος, ''Ο λόγιος και τα φαντάσματα''. Ένα άρθρο για τις ιστορίες φαντασμάτων του σπουδαίου συγγραφέα του φανταστικού M.R. James.

-Σπύρος Σάμψωνας & Βίκυ Παπαζώη, ''Dragons in fantasy''. Τα πάντα για τους δράκους, από την μυθολογία, στην επική φαντασία. Αρχαία Ελλάδα, Ρώμη, Κίνα, Ευρώπη (κέλτικη και σκανδιναβική μυθολογία). Οι δράκοι και ο Tolkien.

-Γιώργος Ματσαγγούρας, ''Seventh son of the seventh son'' (μέρος 2). Το θρυλικό άλμπουμ των Iron Maiden, το υπόβαθρο της στιχουργικής του συγκροτήματος και των εικαστικών συνθέσεων που συνοδεύουν την κυκλοφορία του. Η περιπέτεια στην καταβύθιση των επιρροών του Heavy Metal συνεχίζεται...

- Σταμάτης Μαμούτος, ''Προς ένα νέο Ρομαντισμό. Η απάντηση στην πρόκληση του Μεταμοντερνισμού''. Η γέννηση, τα χρακτηριστικά και η εκδίπλωση της επιρροής του Μεταμοντερνισμού. Ποιά μπορεί να είναι μία νέα Ρομαντική απάντηση και προοπτική...

- Guardian Lord, ''Mysticum of the Grand Magus''. Η μόνιμη στήλη του επικού φρουρού της μεταλλικής μουσικής και της φαντασίας. Σε αυτό το τεύχος : το ''The Warlord'' του Mike Grell, και οι θρυλικοί Manowar.

* Διαβάστε εδώ τα άρθρα του 8ου τεύχους

Τεύχος 7

- Ιανουάριος 2011 -

Περιεχόμενα:

- ''Το Κέρας'' (editorial), του Σταμάτη Μαμούτου

- Μαρία Βλαντή, ''Η κόλαση του Δάντη μέσα από τις ενοράσεις του W. Blake'', μέρος β'. Ο Δάντης και ο Βιργίλιος συνεχίζουν την καθοδό τους στον κόσμο των νεκρών. Σε αυτό το άρθρο ακολουθούν οι περιγραφές από τον τρίτο μέχρι τον έβδομο κύκλο της Κόλασης.

- Γιώργος Ματσαγγούρας, ''Έβδομος Υιός ενός έβδομου υιού'', μέρος α'. Αυτό το άρθρο αποτελεί ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Γ. Ματσαγγούρα ''Τα μυστικά της σιδηράς Παρθένου'', που αφορά στο υπόβαθρο της στιχουργικής του hevy metal μουσικού συγκροτήματος Iron Maiden.

- Κιμμέριος, ''Τα μυστικά του Σκώληκα''. Ένα άρθρο για το συγκεκριμένο έργο του Robert Bloch, ο οποίος με την επινόηση του μυστηριώδους βιβλίου ''De Vermis Mysteriis'' πρόσφερε ένα ακόμη θρυλικό τόμο απόκρυφης γνώσης δίπλα στο αποτρόπαιο Νεκρονομικόν του Λάβκραφτ, συνεισφέροντας στις ιστορίες του Μύθου του Κθούλου.

- Μαρία Βλαντή, ''Προ-Ραφαηλίτες - Μια επαναστατική καλλιτεχνική αδελφότητα'' (και ένας επίλογος του Νίκου Βλαντή). Ένα άρθρο για το κίνημα των Προ-ραφαηλιτών, που αναπτύχθηκε ενάντια στον ακαδημαισμό της τέχνης και στην εκκοσμίκευση της πνευματικότητας. Μαζί μια εσωτεριστική ερμηνεία του κινήματος από τον Νίκο Βλαντή.

- Δημήτρης Αργασταράς, ''Ο Ρομαντικός Μπαλζάκ''. Ένα άρθρο για τα άγνωστα φανταστικά έργα του Μπαλζάκ, και το ενδιαφέρον του για τον σπιριτουαλισμό και το μεταφυσικό.

- Σταμάτης Μαμούτος, ''Η Βασίλισσα του Χιονιού''. Μια ενδιαφέρουσα ανάλυση του περίφημου παραμυθιού του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Πώς η ψυχρή Λογική διεκδικεί να επικρατήσει ενάντια στην αυθορμησία και την αγνή παιδικότητα του ανθρώπινου ψυχισμού...

- Guardian Lord, ''Mysticum of the Grand Magus''. Η σταθερή στήλη που έχει κερδίσει τους αναγνώστες μας. Φορέας ιδεαλισμού, συμπολεμιστής στην παράταξη του Φωτός, αναζητητής του Εσωτερικού Οράματος και φύλακας της Μυστικής Αφύπνισης, ο Gardian Lord συνεχίζει το ταξίδι του στον χώρο του Epic και της hevy metal...

* Διαβάστε εδώ τα άρθρα του 7ου τεύχος

Tεύχος 6

- Μάιος 2010 -

Περιεχόμενα :

- ''Το Κέρας'' (editorial), του Σταμάτη Μαμούτου.

- Μαρία Βλαντή, ''Η Κόλαση του Δάντη μέσα από τις ενοράσεις του W. Blake'', μέρος α’. Όταν ανατέθηκε στον W. Blake η εικονογράφηση του έργου του Δάντη, εκείνος θα δημιουργήσει μία σειρά σκίτσων και υδατογραφιών έντονου συμβολισμού, που αιχμαλωτίζουν την φαντασία. Σε αυτό το άρθρο παρακολουθούμε το θρυλικό ταξίδι του Δάντη μέσα από τα περίφημα σκίτσα του Blake.

- Δημήτρης Αργασταράς, ''E.T.A. Hoffmann, Der Sandmann, μέρος β’, & Η αδελφότητα του Σεραπίωνα και το κίνημα των Ρομαντικών''. Το δεύτερο μέρος της κατάδυσης στους μαγικούς κόσμους του Χόφμαν με οδηγό ένα από τα θρυλικότερα έργα του. Θα καταφέρει ο νεαρός Ναθαναήλ να γλυτώσει από τα μάγια του Ζάντμαν και τι συμβολίζει τελικά η περιπέτειά του ;

- Χρήστος ''Eddie'' Μπαλτζής, ''Όνειρα. Παιχνίδια του μυαλού ή προμηνύματα''. Ο σκοτεινός κόσμος των ονείρων ξεδιπλώνεται μπροστά μας και, ίσως, μας αποκαλύψει τα μυστικά γεγονότα που αντιλαμβανόμαστε θολά, όπως κάποιος που κρυφοκοιτάζει σ’ ένα βασίλειο σκιερό και βλέπει φευγαλέα κάποιες μορφές να κινούνται…

- Χρήστος Σιάββας, ''Η κοινή μοίρα του Ποιητή και του Ιππότη''. Υπάρχουν λογοτέχνες κι αναγνώστες, άνθρωποι με ανησυχίες και οράματα, που έχουν την θέληση να ψάξουν και να αναζητήσουν απαντήσεις, να αναμοχλεύσουν ιδέες και να βιώσουν πάθη. Αυτό το άρθρο μας ξεναγεί στις πηγές της μεγάλης Αναζήτησης.

- Dark Iakve, ''Ουδέν κακόν αμιγές… καλού''. Ποιά είναι η ατζέντα των σκοτεινών δραστηριοτήτων του Sauron ; Όλες οι προετοιμασίες του σκοτεινού Μάγου για τον Πόλεμο του Δαχτυλιδιού βρίσκονται εδώ !

- Σταμάτης Μαμούτος, ''Οι 300 του Frank Miller''. Μία εικονογραφημένη νουβέλα επικών διαστάσεων, ένα έργο για την Τιμή και την αξία του Αγώνα, ένας θρύλος για το καθήκον των Ηρώων. Μέσα από αυτό το άρθρο αναλύονται, βήμα-βήμα, οι έξι πρώτες εικόνες του θρυλικού έργου του Miller, καθώς και το αξιακό σύστημα που αποτυπώνεται έξοχα στις σελίδες του.

- Σίσση Παντελή, ''Shadowfax''. Οι θαυμαστές του Τόλκιν, φανατικοί ή όχι, γνωρίζουν τον μάγο Γκάνταλφ, λίγοι όμως θυμούνται κάτι για τον περίφημο Shadowfax, το πιστό του άλογο. Έτσι ξεκινά ένα περίφημο ταξίδι στον κόσμο των μαγικών πλασμάτων και ιδιαίτερα ένα ταξίδι στον κόσμο και την καταγωγή του ασημόγκριζου, περήφανου συντρόφου Shadowfax…

- Gardian Lord, ''Mysticum of the Grand Magus'' (μόνιμη στήλη). Η σταυροφορία μόλις άρχισε, το Mysticum ξεκινά το ταξίδι του στον κόσμο των Ιδεών. Φορέας ιδεαλισμού και όχι ιδεολογίας, συμμάχεται με τους πολεμιστές της Φαντασίας, τους αναζητητές του Εσωτερικού Οράματος και τους φρουρούς της Μυστικής Αφύπνισης…

* Διαβάστε εδώ τα άρθρα του 6ου τεύχους

Τεύχος 5

- Νοέμβριος 2009 -

Περιεχόμενα :

- ''Το Κέρας'' (editorial), του Σταμάτη Μαμούτου.

- Δημήτρης Αργασταράς, «Ε.Τ.Α Χόφμαν (Der Sandmann)». Μία παρουσίαση κι ανάλυση του περίφημου έργου του Χόφμαν, ενός πρωτεργάτη της λογοτεχνίας του φανταστικού, που με τα έργα του καθόρισε τα επόμενα του είδους.

- Σταμάτης Μαμούτος, «Η Ελληνική περίπτωση» (Δοκίμιο για τη φανταστική λογοτεχνία, μέρος 5ο). Το πέμπτο και τελευταίο μέρος του δοκιμίου που έχει γράψει ο Σταμάτης Μαμούτος για να επισκοπήσει τη διαχρονικότητα, να υποστηρίξει θεωρητικά την ενότητα και να αναλύσει φάσεις και περιπτώσεις της λογοτεχνίας του φανταστικού. Γιατί η λογοτεχνία του φανταστικού διατηρήθηκε στο περιθώριο μέχρι σήμερα στην Ελλάδα ;

- Νίκος Βλαντής, «Η κατάσταση του Fantasy στην Ελλάδα». Ο συγγραφέας κι εκδότης Νίκος Βλαντής παρουσιάζει κι αναλύει πολύ όμορφα την κατάσταση που επικρατεί στην χώρα μας και προτείνει λύσεις, γόνιμες διεξόδους για το μέλλον.

- Ίωνας Αλβέριχος, «Θεία Κωμωδία». Μια παρουσίαση του κορυφαίου αριστουργήματος της Αναγέννησης. Ένα αστείρευτο σιντριβάνι που ξεχειλίζει συνεχώς κύματα πολιτισμικού και πνευματικού πλούτου. Ένας καθρέφτης του ψυχικού μας κόσμου, μια κρυστάλλινη απεικόνιση των συναισθημάτων, των σκέψεων και των βιωμάτων του. Μια μύηση στον λυτρωτικό χαρακτήρα της Τέχνης.

- Χρήστος Μπαλτζής, «The butterfly effect». Ένα θρίλερ επιστημονικής φαντασίας, που αναμιγνύει την ''Θεωρία του Χάους'', τα ταξίδια στον Χρόνο, και την ανατροπή της κανονικότητας σε ένα εκρητικό μίγμα.

- Σπύρος Σάμψωνας, «Γκλορφίντελ, ένας λαμπερός Άρχοντας, ένας μυστηριώδης ήρωας». Μια εμπνευσμένη παρουσίαση του κόσμου των Ξωτικών και των περιπετειών της ''Συντροφιάς του Δαχτυλιδιού'', μία ακόμη περιήγηση στο μεγάλο έργο του J.R.R. Tolkien.

- Στέλιος Πέππας, «Φρειδερίκος Βαρβαρόσα. Η ιστορία του μεγάλου πορφυρογένη αυτοκράτορα». Το δεύτερο μέρος του άρθρου που αφορά τη ζωή και τη δράση του Φρειδερίκου Βαρβαρόσα. Ένα ταραχώδες πεπρωμένο σε μια εξίσου ταραχώδης εποχή.

- Παρουσίαση : «Ελληνικός Σύλλογος Φίλων Τόλκιν».

- Σταμάτης Μαμούτος, «Ο Τσάρλι και το εργοστάσιο σοκολάτας». Το αριστούργημα του Τίμ Μπάρτον, βασισμένο στο βιβλίο του Roald Dahl, ξετυλίγει τα μυστικά του σε αυτό το μαγευτικό άρθρο. Μια καυστική κριτική της νεωτερικής κοινωνίας μέσα από μια ρομαντική οπτική.

* Διαβάστε εδώ τα άρθρα του 5ου τεύχους

Τεύχος 4

- Μάιος 2009-

Περιεχόμενα :

- ''Το Κέρας'' (editorial), των Δημήτρη Αργασταρά και Σταμάτη Μαμούτου.

- Χρήστος "Eddie" Μπαλτζής, Back to the Future-Trilogy. Ένα άρθρο πάνω στην κινηματογραφική τριλογία του Ρόμπερτ Ζεμέκις, που γνώρισε μεγάλη επίτυχία και έφερε το ευρύτερο κοινό σε γνωριμία με τα χρονικά παράδοξα. Ποιές είναι οι σύχρονες εξελίξεις σχετικά με τα ταξίδια στον χρόνο και ποιές τελικά οι συνέπειες που μπορεί να επιφέρουν - Σταμάτης Μαμούτος, Δοκίμιο για την φανταστική λογοτεχνία (μέρος 4). Το τέταρτο μέρος του δοκιμίου που έχει γράψει ο Σταμάτης Μαμούτος, προκειμένου να επισκοπήσει τη διαχρονικότητα της λογοτεχνίας του φανταστικού. Σε αυτό το μέρος ο συγγραφέας αναλύει την νεότερη και την σύγχρονη εποχή της φανταστικής λογοτεχνίας.

- Δημήτρης Σιαβάς, Doctor Who. Το σύμπαν, όπως ξέρουμε, είναι πιθανότατα άπειρο. Στα αμέτρητα συστήματα που περιλαμβάνει υπάρχουν πολλοί πλανήτες με ζωή και πολιτισμό. Άλλοι ειρηνικοί, άλλοι εντελώς αγαθοί και εναρμονισμένοι με το φυσικό σύστημα και άλλοι πολεμοχαρείς, υπηρέτες του κακού, της υπεροψίας και της κατακτητικής εμμονής. Σε αυτόν τον κόσμο ζει ο Δόκτορας Who... Η μακροβιότερη σειρά στην ιστορία της τηλεόρασης μας αποκαλύπτει τα μυστικά της.

- Γιώργος Χατζηκυριάκος, Οι Νάνοι στη λογοτεχνία του φανταστικού. Ένα άρθρο για τον μυθικό κύκλο των Νάνων, την γέννηση τους στην μυθολογία των Σκανδιναβών, την εμφάνισή τους στις παραδόσεις της μεσαιωνικής και αναγεννησιακής Ευρώπης, μέχρι την κατάληξη στη σημερινή τους χαρακτηριστική μορφή, που συναντάται κατά κύριο λόγο στα επικά μυθιστορήματα, στα παιχνίδια ρόλων, στη ζωγραφική και στον κινηματογράφο.

- Ίδωνας Πέργας, Το παραμύθι της Χιονάτης. Το αγαπημένο παραμύθι «Η Χιονάτη» που ακόμα και σήμερα ενθουσιάζει μικρούς και μεγάλους. Ένα άρθρο για τις διάφορες εκδοχές του παραμυθιού, το γεωγραφικό του σκηνικό, τα πραγματολογικά του στοιχεία και την μαγευτική του ιστορία.

- Ίωνας Αλβέριχος, Γιόχαν Γ. Χάμανν, Ο "Μάγος του Βορρά" αντεπιτίθεται. Οι ιδέες του στοχαστή που πρώτος άνοιξε τον ασκό του Αιόλου για την πνευματική αντεπίθεση στους «πεφωτισμένους» Διαφωτιστές, που μίλησε για την ολότητα της ανθρώπινης φύσης και πάλεψε για να κρατήσει ανοιχτές τις Θερμοπύλες της φαντασίας και των αισθήσεων. Ένα άρθρο για την άσβεστη φλόγα της Ρομαντικής κοσμοθέασης.

- Στέλιος Πέππας, Φρειδερίκος Βαρβαρόσα, ο πορφυρογένης αυτοκράτορας (μέρος 1). Το άρθρο αυτό αποτελεί το πρώτο μέρος της έρευνας του Στέλιου Πέππα για τη ζωή και τη δράση του σημαντικού ευρωπαίου βασιλιά και σταυροφόρου Φρειδερίκου Βαρβαρόσα. Στο επόμενο τεύχος θα ολοκληρωθεί η ιστορική αυτή αναφορά με τη δημοσίευση του δεύτερου μέρους της.

- Δημήτρης Αργασταράς, Ο Λαβύρινθος της Αναζήτησης. Μία σύντομη ιστορία, με ρομαντικές απηχήσεις, για την μεγάλη περιπέτεια της εξερεύνησης από τις περιοχές του οικείου προς εκείνες του αγνώστου.

- Voodoo Child, Οι τραγόμορφοι κουδουναραίοι του Διστόμου Βοιωτίας. Ένα άρθρο για το παγανιστικό έθιμο της αποκριάς εκεί όπου διατηρείται ακόμη. Πρόκειται για μια μεταφυσική εμπειρία, για μια μέθεξη της συλλογικής κοινοτικής ψυχής στο πνεύμα της ζώσας φύσης, που έχει ως αποτέλεσμα την ολοκληρωτική μετάβαση της πραγματικότητας σε ένα περιβάλλον όμοιο με αυτά που μας παρουσιάζουν τα πιο βαθυστόχαστα και ενορατικά έργα της λογοτεχνίας του φανταστικού.

* Διαβάστε εδώ τα άρθρα του τέταρτου τεύχους

Τεύχος 3

- Δεκέμβριος 2008 -

Περιεχόμενα :

- ''Το Κέρας'' (editorial), του Στέλιου Πέππα.

- Σταμάτης Μαμούτος, Δοκίμιο για την Φανταστική Λογοτεχνία, μέρος τρίτο. Η γλαφυρή παρουσίαση της ιστορικής συνέχειας της λογοτεχνίας του φανταστικού από την αρχαιότητα μέχρι τις μέρες μας συνεχίζεται. Στο άρθρο αυτό παρουσιάζεται η ''αναγέννηση'' της φανταστικής λογοτεχνίας, που συντελέστηκε μέσα στο πλαίσιο του Ρομαντισμού.

- Δημήτρης Σιάββας, Η ιστορία των γυρολόγων τραγουδοποιών ή αλλιώς η ιστορία των Βάρδων. Μια παραστατική περιήγηση στον κόσμο των Βάρδων σε εποχές αρχαίες και ξεχασμένες. Μελοποιοί και ατρόμητοι εραστές, οργανοπαίχτες των καπηλειών και ραψωδοί των παλατιών, υπέροχοι αριστοκράτες με αμόλυντη ψυχή και μπαγαπόντηδες τυχοδιώκτες, οι Βάρδοι ακόμη μας συναρπάζουν.

- Γιώργος Χατζηκυριάκος, Τα Ξωτικά στην Λογοτεχνία του Φανταστικού. Ποιά είναι εν τέλει τα ξωτικά; Νάνοι, Γνώμοι, Όρκς, Καλικάτζαροι, Γίγαντες, Δράκοι και Γρύπες μας αποκαλύπτονται σε αυτήν την ολοκληρωμένη παρουσίαση μέσα από τα μονοπάτια των μύθων, των θρύλων και της λογοτεχνίας του φανταστικού.

- Ιωάννης Παπαδημητρόπουλος, Ο πολίτης-στρατιώτης στο Starship Troopers. Το πιο αμφιλεγόμενο έργο του Robert Heinlein παρουσιάζει μια κοινωνία που δεν είναι και τόσο διαφορετική από την δική μας όσο θα θέλαμε ίσως να πιστεύουμε. Τί είναι η Federal Service της Terran Federation ; Και ποιά η διαφορά μεταξύ των civillians και των citizens ;

- Δημήτρης Αργασταράς, Φανταστική Λογοτεχνία: η πρωταρχική κι αιώνια διήγηση. Η μεγάλη σημασία των ιστοριών του φανταστικού και ο στενός δεσμός τους με βασικές πτυχές της ανθρώπινης συνείδησης. Ένας υπερ-κόσμος μιας άλλης πραγματικότητας πέρα από την περιορισμένη και μίζερη καθημερινότητά μας.

* Διαβάστε εδώ τα άρθρα του τρίτου τεύχους

Τεύχος 2

- Μάιος 2008 -

Περιεχόμενα :

- ''Το Κέρας'' (editorial), του Στέλιου Πέππα.

- Διακήρυξη Φοιτητικής Λέσχης Φανταστικής Λογοτεχνίας.

- Σταμάτης Μαμούτος, Συνέντευξη του Θάνου Βερέμη. Ο μοναδικός Έλληνας ακαδημαϊκός που έχει γευματίσει με τον Τόλκιν κι έχει παρακολουθήσει ζωντανά τον Ισαάκ Ασίμωφ να δίνει διαλέξεις για την φανταστική λογοτεχνία δίνει συνέντευξη για το περιοδικό της «Φανταστικής Λογοτεχνίας»

- Σταμάτης Μαμούτος, Δοκίμιο για την Φανταστική Λογοτεχνία, μέρος δεύτερο. Η εξέλιξη της λογοτεχνίας του φανταστικού κατά τον Μεσαίωνα, το πέρασμα στα χρόνια της Μεταρρύθμισης και της Αντιμεταρρύθμισης και η ιστορική εξέλιξη των πραγμάτων μέχρι την εποχή του Διαφωτισμού.

- Γιώργος Χατζηκυριάκος, Η Κοσμογονία και τα Γένη των Ανθρώπων μέσα από την φαντασία των Αρχαίων Ελλήνων. Η κοσμογονία είναι κάτι που δεν απουσιάζει ποτέ από έναν μυθικό κόσμο και αυτό το συναντάμε σχεδόν σε κάθε βιβλίο συγγραφέα της φανταστικής λογοτεχνία.

- Δημήτρης Σιάββας, Ο Μάικλ Μούρκοκ και η φύση του Αιώνιου Προμάχου. Ένας γίγαντας στο χώρο του φανταστικού και ο δημιουργός ενός πολυσύμπαντος.

- Ευθυμία Ε. Δεσποτάκη, Ασημένια Κουδουνάκια να χτυπούν σ' όλη την Γη, διήγημα.

* Διαβάστε εδώ τα άρθρα του δεύτερου τεύχους

* Διαβάστε εδώ την συνέντευξη του καθηγητή Θάνου Βερέμη στον Σταμάτη Μαμούτο

Τεύχος 1

- Δεκέμβριος 2007

Περιεχόμενα :

- "Το Κέρας" (editorial), του Σταμάτη Μαμούτου

- Διακήρυξη Φοιτητικής Λέσχης Φανταστικής Λογοτεχνίας.

- Ιωάννης Παπαδημητρόπουλος, Memory Alpha. Ο γοητευτικός κόσμος του Star Trek και το φιλόδοξο εγχείρημα για τη δημιουργία της πιο έγκυρης, ακριβούς και ευπρόσιτης εγκυκλοπαίδειας για ό,τι έχει σχέση με το Star Trek.

- "Voodoo Child", Το Λυκόφως των Θεών στην Σκανδιναβική Μυθολογία. Καλώς ήλθατε στον κόσμο της σκανδιναβικής μυθολογίας, τον κόσμο του Όντιν, του Θoρ, του Λόκε, του Φένρις και των πολεμιστών της Βαλχάλα. Έναν κόσμο που έχει αποτελέσει την χαρακτηριστικότερη, ίσως, πηγή εμπνεύσεων για τους συγγραφείς της φανταστικής λογοτεχνίας.

- Στέλιος Πέππας, Ο Tolkien και οι επιρροές του στον σκληρό ήχο. Τα μαγικά μονοπάτια που έχει χαράξει η πένα του «Άρχοντα» της φανταστικής λογοτεχνίας στο χώρο του σκληρού ήχου.

- Σταμάτης Μαμούτος, Δοκίμιο για την Φανταστική Λογοτεχνία, μέρος πρώτο. Το πρώτο μέρος του δοκιμίου παρουσιάζει τα κριτήρια που σύμφωνα με τη λέσχη καθιστούν ένα λογοτεχνικό έργο μέρος του Όλου της φανταστικής λογοτεχνίας και επιχειρεί να απαντήσει στο ερώτημα αν υπήρχαν έργα της λογοτεχνίας του φανταστικού στην αρχαιότητα.<br>- Σταμάτης Μαμούτος, Χριστούγεννα. Το Πνεύμα των Χριστουγένων, ο Ρομαντισμός και η Φανταστική Λογοτεχνία. "Γιατί τα Χριστούγεννα αποτελούν ένα μαγικό κύπελλο, γεμάτο με ευωδιαστό χρυσό φως, που προορίζεται για τους πραγματιστές των μύθων και τους επαναστάτες των αξιών".

* Διαβάστε εδώ τα άρθρα του 1ου τεύχους