- Η Φοιτητική Λέσχη της Φανταστικής Λογοτεχνίας -

Αγαπητοί αναγνώστες, σας ενημερώνουμε ότι στα ελληνικά ιδρύματα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, Α.Ε.Ι. και Α.Τ.Ε.Ι., δραστηριοποιείται η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας.

Η Λέσχη συγκροτείται από ομάδες φοιτητών που προέρχονται από διάφορα πανεπιστημιακά ή μεταπτυχιακά προγράμματα της χώρας. Υπάρχει ωστόσο η δυνατότητα να γίνει κανείς μέλος ακόμη και αν δεν είναι φοιτητής.

 Στόχους της Λέσχης αποτελούν

                                             Μια βόλτα στο Comicdom Con

                                                                                              του Σταμάτη Μαμούτου

Πραγματοποιήθηκε κατά το τριήμερο 16,17,18 Μαΐου, στην Τεχνόπολη του δήμου Αθηναίων στο Γκάζι, το 19^ο Comicdom Con. Παραβρέθηκα στους χώρους της εκδήλωσης το πρωί της περασμένης Κυριακής. Η δωρεάν είσοδος ήταν μια σωστή επιλογή των διοργανωτών που θα μπορούσα να ισχυριστώ ότι φάνηκε από αρκετά μακριά. Για την ακρίβεια, τουλάχιστον από τα φανάρια της οδού Πειραιώς αν όχι και σε πιο μακρινά σημεία, φαίνονταν μεγάλες ομάδες θεατών να προσεγγίζουν τους χώρους της Τεχνόπολης. Η πρώτη εικόνα ήταν τέτοια που προϊδέαζε για την επιτυχία της εκδήλωσης σε ό,τι είχε να κάνει με την προσέλευση. Ωστόσο, αποδείχτηκε ότι ακόμη και σε μια τόσο εδραιωμένη και ιστορική εκδήλωση μπορεί να προκύψουν ζητήματα οργανωτικής αρτιότητας. Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή.

Οι διοργανωτές εκμεταλλεύτηκαν εξωτερικούς και εσωτερικούς χώρους της Τεχνόπολη. Στους εξωτερικούς χώρους πέρα από τους εκθέτες με τα περίπτερα υπήρχαν μεγάλοι κενοί χώροι, στους οποίους μπορούσαν οι θεατές να περπατήσουν άνετα και να απολαύσουν τον ανοιξιάτικο ήλιο. Στα της φιλοξενίας των θεατών εκτός από την καφετέρια και την καντίνα που υπάρχουν μόνιμα στην Τεχνόπολη, στο Comicon Dom φιλοξενήθηκαν επιπλέον καντίνες που πωλούσαν αθηναϊκές μπύρες και γλυκίσματα. Η πρώτη γενική πρώτη εικόνα της διοργάνωσης ήταν πολύ καλή.

Ωστόσο, αναδύονταν κάποια ερωτηματικά όταν ο επισκέπτης έπρεπε να σταθεί στα περίπτερα των εκθετών για να δει τα comics και τα βιβλία. Σε ορισμένα από τα περίπτερα υπήρχε χώρος και άνετη πρόσβαση. Σε κάποια άλλα, όχι. Συγκεκριμένα, σε ορισμένα περίπτερα που βρίσκονταν σε στενούς πεζόδρομους της Τεχνόπολης η κίνηση ήταν πυκνή, με αποτέλεσμα να γίνει σχεδόν αδύνατη η επαφή με τα εκθέματα.

Αυτή η διαπίστωση έγινε σχεδόν οδυνηρή όταν χρειάστηκε να εισέλθω στους εσωτερικούς χώρους των κτιρίων που φιλοξενούνταν ορισμένοι εκθέτες. Εκεί γινόταν πραγματικά το αδιαχώρητο. Ο θεατές ήμασταν σε ορισμένα σημεία στοιβαγμένοι κυριολεκτικά, λόγω της λανθασμένης τοποθέτησης από τους διοργανωτές των τραπεζιών που φιλοξενούσαν τους εκθέτες. Το παράδοξο είναι ότι υπήρχαν ορισμένοι κενοί χώροι οι οποίοι δεν χρησιμοποιήθηκαν όπως θα έπρεπε. Αντιθέτως, στο σημείο που γινόταν η πρώτη στροφή προς τα δεξιά για να περάσουμε στα ενδότερα της αίθουσας, οι επισκέπτες βιώσαμε ένα αληθινό ανθρώπινο μποτιλιάρισμα που θύμιζε αποχώρηση από παλιό ελληνικό γήπεδο ποδοσφαίρου. Υπό αυτές τις συνθήκες ήταν αδύνατο να σταθώ και να δω εκθέματα και σκίτσα.

Όμως, υπήρχε και κάτι χειρότερο. Η έξοδος του κλειστού χώρου οδηγούσε στο artist alley. Εκεί τα τραπέζια των εκθετών ήταν τοποθετημένα σε πολύ κοντινές αποστάσεις μεταξύ τους, όπου μετά βίας χωρούσαν δυο τρεις άνθρωποι. Φανταστείτε τι συνέβη όταν «έσκαγαν» πάνω στον συγκεκριμένο χώρο σαν τα κύματα όλοι οι επισκέπτες που εξέρχονταν μαζικά από τον ασφυκτικά γεμάτο εσωτερικό χώρο. Όποιος είχε όρεξη να χάσει μια ώρα από την ζωή του σε ακίνητη ορθοστασία μπορεί να είχε βρει τον κατάλληλο τόπο.

Αλλά σίγουρα δεν ήμουν εγώ ένας από αυτούς. Προτίμησα να γυρίσω προς τα μέσα στην κλειστή αίθουσα και βλέποντας ότι υπήρχαν πέντε έξι ακόμη θεατές που σκέφτονταν το ίδιο με εμένα πήγαμε σε μια φραγμένη με μεταλλικό κιγκλίδωμα έξοδο κινδύνου. Αφού διαπιστώσαμε ότι τα σώματά μας χωρούσαν να περάσουν ανάμεσα από τον τοίχο και το δεξιό άκρο του κιγκλιδώματος, ξετρυπώσαμε από εκείνο το περιβάλλον ασφυξίας και βγήκαμε στον καθαρό αέρα. 

Θα μπορούσε να υποθέσει κάποιος αναγνώστης ότι ενδεχομένως να γκρινιάζω άδικα και να είμαι υπερβολικά αυστηρός. Δεν νομίζω ότι ισχύει κάτι τέτοιο. Δεν ακυρώνω τα θετικά σημεία της διοργάνωσης που ήταν εμφανή. Πολύς κόσμος, ελεύθερη είσοδος, σημαντικοί δημιουργοί από τα εξωτερικό προσκεκλημένοι. Αλλά το πρόβλημα της χρήσης των χώρων σε σχέση με τις τοποθετήσεις των τραπεζιών και των περιπτέρων στα οποία εκθέτουν οι δημιουργοί τα έργα τους είναι κάτι που επαναλαμβάνεται σχεδόν κάθε χρονιά σε αυτή την διοργάνωση. 

Καλή η βόλτα, ωραία η αίσθηση της μαζικής συμμετοχής αλλά δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι το επίκεντρο της διοργάνωσης είναι τα comics, τα βιβλία και οι δημιουργοί τους. Αν στο κύριο comic φεστιβάλ της χώρας είναι πολύ δύσκολο, επί σειρά ετών, να έρθουν σε επαφή οι επισκέπτες με τους δημιουργούς και να δουν τα έργα τους με μια αυτονόητα υποτυπώδη προσοχή τότε σίγουρα υπάρχει ένα ζήτημα που οι διοργανωτές πρέπει να βρουν την λύση του στα επόμενα φεστιβάλ.

Μέχρι τότε, πρώτα ο Θεός, να είμαστε όλοι καλά για να τα ξαναπούμε και να συνεχίσουμε το ταξίδι στους μαγικούς χάρτινους κόσμους των εικονογραφημένων ιστοριών.

ΥΓ. Στην τέταρτη φωτογραφία με δυο φίλους. Τον digital artist Κώστα Νικέλλη και έναν εκ των σχεδιαστών του περιοδικού Epifany, Άγγελο Μάνη. 

                                              Εαρινό ταξίδι στην Κέρκυρα

                                                                                           του Αριστείδη Χριστοφοράκη

Όλοι γνωρίζουν ότι η Κέρκυρα, πέρα από ένα πανέμορφο νησί, είναι και ένας από τους καλύτερους προορισμούς για μια εαρινή εκδρομή. Η ιδιαίτερη αρχιτεκτονική της πόλης, μαζί με τα ήθη και έθιμα του νησιού, συνδυάζονται άψογα και δημιουργούν μια ατμόσφαιρα που ταιριάζει με την άνοιξη και προσδίδει ένα κατανυκτικό αποτέλεσμα ιδίως αν τύχει να βρεθεί κανείς στο νησί των Φαιάκων κατά τις ημέρες των Αναστάσιμων εορτασμών.

Βρέθηκα στην Κέρκυρα πριν λίγο καιρό, κατά τις μέρες της Μεγάλης Εβδομάδας.

Οι ξένοι τουρίστες ήταν τουλάχιστον τριπλάσιοι σε σχέση με τους Έλληνες. Να ήταν άραγε η διαφορά αισθητικών κριτηρίων; Ή μήπως η διαφορά οικονομικών δυνατοτήτων; Ή πάλι η εδώ και δυο αιώνες ενστάλαξη της ταξιδιωτικής νοοτροπίας στους δυτικοευρωπαίους, ο λόγος που έκανε την διαφορά; Το πιθανότερο είναι να ισχύουν και τα τρία.

Μόνο εκτός της Κέρκυρας έγινε εφικτό να βρούμε διαθέσιμα δωμάτια σε λογική τιμή ενώ και το ταξίδι ήταν κουραστικό και μόνο όταν φτάσαμε στα δωμάτια τελείωσε η περιπέτεια του ταξιδιού. Η πραγματική περιπέτεια, όμως, θα ξεκινούσε την επόμενη ημέρα.

Το πρωί της Μεγάλης Παρασκευής μεταβήκαμε στην πόλη, για βόλτα και εξερεύνηση. Εκεί συναντήσαμε πολύ κόσμο, γεγονός που προδιέθετε τον «πανζουρλισμό» που θα αντιμετωπίζαμε αργότερα μέσα στη μέρα. Τριγυρίζοντας μέσα στα καντούνια νιώθαμε ότι είχαμε βρεθεί σε κάποια άλλη πόλη ή εποχή, καθώς μαγεμένοι όπως ήμασταν από την αρχιτεκτονική των κτιρίων, τους πανέμορφους ναούς των καθολικών και των ορθοδόξων κατοίκων του νησιού, τα πολλαπλά αγάλματα των ηρώων και των εθνεγερτών, η παρουσία τόσου κόσμου δεν μας επηρέαζε και τόσο.

Δυστυχώς δεν καταφέραμε να επισκεφτούμε το Βυζαντινό και το Ενετικό φρούριο της πόλης, όμως επισκεφτήκαμε το αρχαιολογικό και το βυζαντινό μουσείο. Στη συνέχεια, με δυσκολία λόγω κόσμου, καταφέραμε να δοκιμάσουμε τοπικά φαγητά και εδέσματα. Καθώς έφτανε η νύχτα η κατάσταση γινόταν όλο και περισσότερο αποπνικτική, με όλο και περισσότερο κόσμο να καταφτάνει με ορμή, προκειμένου να καταφέρει να βρει μια καλή θέση, έτσι ώστε να παρακολουθήσει τις λειτουργίες και να ακολουθήσει κάποιον επιτάφιο. Οι φιλαρμονικές ορχήστρες της πόλης, ήδη είχαν ξεκινήσει να πηγαίνουν προς τα σημεία συνάντησής τους.

Γενικότερα, οι επιτάφιοι κάθε εκκλησίας έχουν συγκεκριμένη ώρα που ξεκινούν την περιφορά τους, ακολουθούμενοι είτε από κάποιο σχολείο, πρόσκοπους, χορωδιών, διαφόρων μουσικών σωμάτων αλλά και στρατιωτικά σώματα, κυρίως του Πολεμικού Ναυτικού. Η Κέρκυρα είναι πραγματικά στο πόδι τέτοιες μέρες. Το θρησκευτικό βίωμα συνοδεύεται από λαϊκή πλημμυρίδα και αισθητική ποιότητα. Μια ολιστική προσέγγιση με παραδοσιοκρατικά γνωρίσματα είναι προφανώς εγγεγραμμένη στην κουλτούρα του τόπου.

Οι φιλαρμονικές ορχήστρες της Κέρκυρας έπαιζαν η κάθε μια τα δικά της κλασικά έργα σε διασκευές. Η Φιλαρμονική Εταιρεία Κέρκυρας («Παλαιά ή οι Κόκκινοι, λόγω της στολής τους»), έπαιζε το Adagio του Albinoni, η Φ. Ε. Μάντζαρος («Μπλε») έπαιζε τη Marcia Funebre του Verdi καθώς και την πένθιμη ελεγεία, Sventura του Mariani και τέλος η Φ. E. Καποδίστριας έπαιζε το Πένθιμο Εμβατήριο του Chopin. Τελικός προορισμός όλων των επιταφίων είναι η πλατεία Ενώσεως και η πλατεία Σπανιάδα που βρίσκονται μπροστά από το Παλαιό Φρούριο, στο λιμάνι. Αξιοσημείωτο είναι και το γεγονός ότι στην Κέρκυρα κάθε χρόνο το Ορθόδοξο με το Καθολικό Πάσχα, εορτάζονται πάντα από κοινού την ημέρα του Ορθόδοξου Πάσχα, ως κλίμα ενότητας μεταξύ των Ελλήνων του νησιού, ασχέτως της θρησκείας τους.

Προσπαθήσαμε να ακολουθήσουμε την περιφορά του επιταφίου που ακολουθούνταν από τους Κόκκινους, επειδή βρισκόμασταν κοντύτερα σε αυτούς. Όμως δεν καταφέραμε να κρατήσουμε την απόσταση που θέλαμε, λόγω της μαζικής συμμετοχής των συμμετεχόντων στο θρησκευτικό τελετουργικό. Παρόλα αυτά απολαύσαμε την μουσική, η οποία υπήρχε παντού γύρω μας και η ατμόσφαιρα ήταν κατανυκτική και μυσταγωγική. Ένα υπερθέαμα που παρέπεμπε σε άλλες εποχές. Το σχεδόν συντονισμένο αργό βήμα του κόσμου, σε συνδυασμό με την μουσική, τη μυρωδιά του λιβανιού και των ανθών, και το απαλό σκοτάδι που έσφιγγε τα στενά σοκάκια της Αρχόντισσας του Ιονίου, συνέθεταν ένα κλίμα που δεν θα φύγει ποτέ από τις αναμνήσεις μας.

Την επόμενη ημέρα, του Μεγάλου Σαββάτου, βρεθήκαμε πάλι νωρίς στην πόλη, για να βρούμε μια καλή θέση, έτσι ώστε να παρακολουθήσουμε από κοντά το έθιμο των Μπότηδων. Χάσαμε, βέβαια, το έθιμο του Σεισμού μετά την Ανάσταση του Κυρίου, που πραγματοποιείται στον Ι.Ν. Υπεραγίας Θεοτόκου Φανερωμένης (ή αλλιώς Παναγία των Ξένων), στην Πλακάδα του Αγίου, διότι γίνεται στις 6:00 το πρωί. Στις 9:00 ξεκινάει η Λιτάνευση του Ιερού Σκηνώματος του Αγίου Σπυρίδωνος και η περιφορά του Επιταφίου του Ιερού Ναού Του. Πρόκειται για την αρχαιότερη λιτανεία του Αγίου, που πραγματοποιείται σε ανάμνηση της θαυματουργικής απαλλαγής του νησιού από τη σιτοδεία, πιθανόν το έτος 1553. Κατά την παλαιότατη παράδοση, επειδή το πρωί του Μ. Σαββάτου συνεχίζεται το πένθος της Μ. Παρασκευής, περιφέρεται και ο Επιτάφιος του Ι.Ν., ενώ είναι αξιοσημείωτο ότι ο Άγιος Σπυρίδων λιτανεύεται σε θέση προεξάρχοντος Επισκόπου, δηλαδή προηγείται του Επιταφίου, ακολουθώντας τη βυζαντινή λατρευτική τάξη και ιδιαίτερα εκείνη της Βασιλεύουσας. Στην περιφορά συμμετέχουν οι μπάντες και των τριών Φιλαρμονικών της πόλης, οι οποίες αποδίδουν τη διασκευή του πένθιμου εμβατηρίου από την όπερα Amleto του Ιταλού συνθέτη Franco Faccio, από την Παλαιά ορχήστρα, το πένθιμο εμβατήριο Calde Lacrimae του επίσης Ιταλού συνθέτη de Michellis από την Μπλε ορχήστρα και τη διασκευή του πένθιμου εμβατηρίου από την Ηρωική Συμφωνία του Beethoven από την ορχήστρα Καποδίστριας.

Το σκήνωμα του Αγίου Σπυρίδωνος, μετά τη λιτάνευσή Του στην πόλη, τοποθετείται στη θύρα για τριήμερο προσκύνημα. Πρόκειται για μια επίσης παλαιότατη παράδοση, που πιθανότατα έχει τις ρίζες της στην Κωνσταντινούπολη, όταν ακόμη βρισκόταν το σκήνωμα του Αγίου στον εκεί Ιερό Ναό των Αγίων Αποστόλων. Μάλιστα, στα χρόνια της Βενετοκρατίας, οι μέρες που ήταν «ο Άγιος στη θύρα», θεωρούνταν μέρες ασυλίας.

Στις 11:00 μετά το πέρας της λιτανείας, τελείται ο Εσπερινός της Αναστάσεως στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό και κανονικά, όταν ο Μητροπολίτης ψάλλει τον στίχο «Ἀνάστα, ὁ Θεός, κρῖνον τὴν γῆν» οι καμπάνες όλων των εκκλησιών της πόλης σημαίνουν χαρμόσυνα και από τα μπαλκόνια των σπιτιών οι κάτοικοι ρίχνουν τα παλιά πήλινα δοχεία. Πρόκειται για το έθιμο της Πρώτης Ανάστασης με τη ρίψη των Μπότηδων. Οι ρίζες αυτής της συνήθειας είναι πολύ παλιές. Ίσως με τον κρότο από το σπάσιμο να συμβολίζεται η νίκη της ζωής επί του θανάτου. Οι Κερκυραίοι σε αυτήν την τοπική παράδοση αποδίδουν χριστιανικό περιεχόμενο, αναπαριστώντας αλληγορικά τον Αναστάσιμο λόγο του προφήτη «ἵνα συντρίψω αὐτούς, ὡς σκεύη κεραμέως».

Ταυτόχρονα, όπως μας πληροφόρησαν κάτοικοι του νησιού, στην περιοχή της Πίνιας, στο παλαιό εμπορικό κέντρο της πόλης, τα τελευταία χρόνια αναβίωσε το έθιμο της Μαστέλας. Σ’ ένα στολισμένο με μυρτιές και κορδέλες βαρέλι γεμάτο νερό, οι περαστικοί ρίχνουν κέρματα, κάνοντας μια ευχή. Με την αναγγελία (κωδωνοκρουσίες) της πρώτης Ανάστασης, ο πρώτος που βουτάει στη Μαστέλα λαμβάνει και το περιεχόμενό της, δηλαδή τα κέρματα.

Μετά το πέρας των εκδηλώσεων, αποφασίσαμε να επισκεφτούμε το Αχίλλειο Ανάκτορο. Αν και για κακή μας τύχη, το κτίριο δεν ήταν επισκέψιμο λόγω εργασιών συντήρησης που γίνονται τα τελευταία χρόνια, αρκεστήκαμε στην επίσκεψη του γύρω χώρου, όπου είναι απαράμιλλής ομορφιάς και γεμάτο περίτεχνα αγάλματα των Μουσών καθώς και διαφόρων άλλων από την μυθολογία μας. Φυσικά, ξεχωρίζει το γιγάντιο άγαλμα 15μ του Αχιλλέα, καθώς και ο Αχιλλέας Θνήσκων.

Αφού ξεκουραστήκαμε για λίγο ετοιμαστήκαμε για την Ανάσταση. Για ακόμα μια φορά βρεθήκαμε από νωρίς στην πόλη προκειμένου να παρακολουθήσουμε από κοντά την αναστάσιμη λειτουργία, αλλά αυτή τη φορά αποφασίσαμε να εκμεταλλευτούμε την ευκαιρία και να παρακολουθήσουμε την Καθολική λειτουργία στον Καθεδρικό Ναό των Καθολικών (Duomo), παρουσία εκκλησιαστικού οργάνου και πολυφωνικής χορωδίας. Αν και ήταν ξένη σε μας αυτή η τελετή, την απολαύσαμε δεόντως καθότι ήταν και αυτή εξίσου κατανυκτική και μυσταγωγική. Στα μέσα του μυστηρίου, έγινε διακοπή, διότι κατέφτασε το άγιο φως και ο καθολικός Μητροπολίτης το παρέλαβε από τον Ορθόδοξο αντίστοιχό του. Μετά την παραλαβή του φωτός, ακολουθήσαμε την Ορθόδοξη πομπή προς το Πάλκο της Πάνω Πλατείας. Εκεί είχαν συγκεντρωθεί οι 3 Φιλαρμονικές Ορχήστρες και καθώς ο Μητροπολίτης έψελνε το Χριστός Ανέστη, αυτές έπαιζαν το εμβατήριο Γραικοί.

Την επόμενη ημέρα προσπαθήσαμε να δούμε λίγες ακόμη από τις φυσικές και τις καλλιτεχνικές ομορφιές του νησιού, καθώς οι περισσότεροι ντόπιοι και τουρίστες τιμούσαν δεόντως το έθιμο σουβλίσματος του αρνιού. Πέρα από το παραδοσιακό ψήσιμο, γενικότερα το φαγητό της Κέρκυρας ήταν εξαιρετικό και μοναδικό στην Ελλάδα και, παρά τις τσιμπημένες τιμές, δεν μετανιώσαμε γι’ αυτή μας τη δαπάνη. Αν είχαμε μερικές ακόμη μέρες στην διάθεσή μας θα ήταν πολύ καλύτερα. Η γιορτή της Ανάστασης δεν ενδείκνυται ως μέρα εξερεύνησης φυσικών και αισθητικών θεαμάτων. Όμως, αυτή ήταν μια πολυτέλεια που δεν διαθέταμε.  

Η εμπειρία του ταξιδιού στην Κέρκυρα αποτέλεσε μοναδική εμπειρία που θα μείνει αξέχαστη. Παρά την μεγάλη κούραση και ταλαιπωρία της μεγάλης απόστασης και κυρίως του άπειρου κόσμου, όπου όσο και να σε προειδοποιούν για την ύπαρξη συνωστισμού, κανένας δεν μπορεί να σου μεταφέρει την πραγματική εικόνα αυτής της έννοιας. Σαφώς σκοπεύω να επισκεφθώ ξανά το νησί, ίσως σε μια εποχή που δεν θα υπάρχει υπερτουρισμός, γιατί δεν μπόρεσα να απολαύσω στο μέγιστο ό,τι μπορεί να προσφέρει και, δυστυχώς, δεν κατάφερα να επισκεφθώ όλους τους ιστορικούς χώρους και τα μουσεία.

                                                     Πολιτικές Συλλήψεις

Οι συλλήψεις των νεαρών εθνικιστών που πραγματοποιήθηκαν τις προηγούμενες μέρες στην Θεσσαλονίκη δικαιώνουν, δυστυχώς, για μια ακόμη φορά εκτιμήσεις που έχουμε παρουσιάσει κατά καιρούς.

-Η Νέα Δημοκρατία, διαχρονικά αλλά ακόμη περισσότερο από την περίοδο που επικεφαλής της έγινε ο Αντώνης Σαμαράς και μέχρι σήμερα, αποτελεί μια δράκα η οποία δεν διστάζει να καταπατήσει κάθε θεσμικό εμπόδιο (ελέγχει πλήρως την δικαιοσύνη, μετατρέποντάς την σε κομματικό εργαλείο) προκειμένου να παίξει το επικοινωνιακό παιχνίδι των δύο άκρων, να φιλήσει με αυτό τον τρόπο τα πόδια των δυτικοευρωπαίων και Ισραηλινών συμμάχων της και να μετατρέψει τον ελληνικό εθνικιστικό χώρο σε αποθήκη των ακροδεξιών της παραμάγαζων.

Μπορεί να το επαναλαμβάνουμε εδώ και δεκαπέντε χρόνια, μπορεί να μας δικαιώνουν οι πολιτικές εξελίξεις, αλλά τα καθάρματα που έχει σπείρει εδώ και μισό αιώνα η Δεξιά στον εθνικιστικό χώρο για να παίζουν τον ρόλο των συγκεκαλυμμένων opinion leaders, βρίσκουν πολλούς ακόμη αφελείς να χειραγωγήσουν και να κατευθύνουν. Στο κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα, ακόμη και αν οι συλλήψεις των εθνικιστών γίνονται πλέον με κωμικές δικαιολογίες και βασίζονται στα προφίλ που τους έχουν κατασκευάσει οι opinion leaders.  

-Όπως έγραψε αναγνώστης μας σε προηγούμενη ανάρτηση, η σύλληψη των πιτσιρικάδων εθνικιστών στην Θεσσαλονίκη έδωσε την ευκαιρία να φανεί για μια ακόμη φορά η προστυχιά, η παλιανθρωπιά, η αλητεία και η μικρότητα της συστημικής άκρας Δεξιάς. Ενώ τα τηλεοπτικά ΜΜΕ και οι καθημερινές φυλλάδες του Μητσοτάκη (τύπου Το Μανιφέστο) έκαναν πρώτο θέμα την σύλληψη και παρουσίασαν λες και ήταν συμμορία της Κόζα Νόστρα τριάντα σχεδόν άτομα, στα οποία βρέθηκαν ένα μαχαίρι (με δυο νυχοκόπτες), τρεις σιδερογροθιές και δυο ρόπαλα (εξοπλισμός που αντιστοιχεί το πολύ σε τρία-τέσσερα άτομα), οι δημοσιογράφοι της άκρας Δεξιάς έμειναν άλαλοι!!! Ούτε μισή αράδα δεν έγραψαν για την υπόθεση. Ούτε μια υποτυπώδης δημοσιογραφική έρευνα, (που θα αποδείκνυε αν ισχύουν αυτά που γράφονται από τους φιλελεύθερους δημοσιογράφους ή αν ήταν ένα επικοινωνιακό πυροτέχνημα του Μητσοτάκη), δεν πραγματοποιήθηκε στις γνωστές καθημερινές φυλλάδες της άκρας Δεξιάς με τους χιλιάδες αναγνώστες (φαίνεται ότι τα «μπόλια» και οι «σατανιστές του Βατικανού» ήταν πιο σημαντικά θέματα), σε κάποιες μάλιστα εκ των οποίων έχουν βρει αρθρογραφικό καταφύγιο άτομα που προέρχονται από το πεδίο της «αυτονομίας» στο όποιο έδρασαν και οι Θεσσαλονικείς πιτσιρικάδες. Ούτε μια ανάρτηση για το θέμα από δημοσιογράφους που έχουν ζητήσει την εθνικιστική ψήφο μέσα από διάφορους κομματικούς συνδυασμούς στο παρελθόν, που έχουν προσκληθεί πολλές φορές σε «τηλεοπτικές» εκπομπές ομάδων που θέλουν να βρίσκονται στον πυρήνα του χώρου και που διαθέτουν άριστο αστυνομικό ρεπορτάζ.

Θυμηθείτε τι συμβαίνει σε αντίστοιχες περιπτώσεις του αριστερού και ευρύτερου αντιεξουσιαστικού χώρου. Σε περιπτώσεις κατά τις οποίες έχουν βρεθεί από τους αστυνομικούς ρόπαλα, καδρόνια, όπλα και αντικείμενα τα οποία θα μπορούσαν να εξοπλίσουν ολόκληρα τάγματα, σε καταλήψεις χώρων, σε συλλήψεις ανθρώπων που έχουν κάψει την Αθήνα και έχουν καταστρέψει περιουσίες, οι εφημερίδες της Αριστεράς είναι εκεί για να ερευνήσουν τις υποθέσεις και να προσφέρουν δημοσιογραφική κάλυψη στους διωκόμενους. Συγκρίνετε την συνέπεια και την ποιότητα με την οποία ερευνούν ζητήματα που αφορούν τους ομοϊδεάτες τους δημοσιογράφοι όπως αυτοί της Εφημερίδας των Συντακτών ή ακόμη και κεντροαριστερών εντύπων, με την στάση των ημιπαρανοϊκών λιμοκοντόρων του ακροδεξιού τύπου και θα βγάλετε μόνοι σας τα συμπεράσματα που πρέπει.

Και μετά συνεχίστε να διαβάζετε τους ακροδεξιούς. Πληρώστε τα έντυπά τους. Δώστε τους την ευκαιρία να ζουν από το χόμπι τους. Κάντε τους παράγοντες της πολιτικής ζωής. Ηλίθιοι και μοιραίοι, όσοι είστε ανίκανοι να διακρίνετε τι είναι εθνικισμός και τι (μόνιμα δυσώδης) ακροδεξιά.

-Αλλά δεν ήταν μόνο οι δημοσιογράφοι της ακροδεξιάς που έμειναν σιωπηλοί. Ήταν και τα μαζικά (απο)κόμματά της. Τα οποία, μάλιστα, βρίσκουν στην βόρεια Ελλάδα τους πλέον ισχυρούς πυρήνες εκλογικής υποστήριξης. Πού είναι άραγε εκείνος ο Κυριάκος, ο διαχειριστής της υπογραφής του Θεανθρώπου, ή εκείνη η πρώην τενίστρια (για την ΝΙΚΗ θα ήταν κωμικό να μιλήσουμε); Πού είναι αυτοί οι κράχτες του καφενειακού ζητωπατριωτισμού να κάνουν, ως βουλευτές και ευρωβουλευτές, μια έρευνα, μια επερώτηση, να δουν αν όντως ισχύουν όσα βροντοφώναξαν οι δημοσιογραφικοί τελάληδες του μητσοτακέικου; Πού είναι ο θεραπευτής της αλωπεκίας και το κορίτσι με τα τεχνητά νύχια των είκοσι πόντων (έχουμε την εύλογη απορία πώς βολεύεται όταν πρέπει να πάει στην τουαλέτα με αυτά τα νύχια, εκτός και αν διαθέτει σφουγγοκωλάριους), να δώσουν το παρών στην όλη υπόθεση με την θεσμική βαρύτητα που τους απέδωσαν χιλιάδες ψηφοφόροι;

Η σύγκριση με τα αντίστοιχα κόμματα της Αριστεράς, ακόμη και με το ΠΑΣΟΚ, είναι αποκαλυπτική για το επίπεδο των πολιτικών σκουπιδιών της ακροδεξιάς. Δεν χρειάζεται να επαναλάβουμε με ποιο τρόπο έχουν παρέμβει βουλευτές αριστερών και κεντροαριστερών κομμάτων σε περιπτώσεις συλλήψεων αντιφασιστών (για τους οποίους συνήθως συντρέχουν σοβαροί λόγοι σύλληψης) και κατά πόσο αυτές οι παρεμβάσεις αποτέλεσαν ένα δίχτυ προστασίας ώστε οι συλληφθέντες να μην βρεθούν αβοήθητοι στο έλεος των διαθέσεων της Δεξιάς.

-Για το τέλος πρέπει να στρέψουμε τον φακό και στα βάθη του πολιτικού υπονόμου της ελλαδικής πραγματικότητας. Εκεί όπου λιμνάζουν «παράγοντες» του εθνικιστικού χώρου που θέλουν να διαμορφώνουν συνειδήσεις, πολιτική κουλτούρα και πολιτική συμπεριφορά. Πριν κάποια χρόνια, όταν έγινε γνωστό το περιστατικό στο ΕΠΑΛ της Σταυρούπολης, γράψαμε ότι κάποιοι έπρεπε να προσεγγίσουν τους εθνικιστές μαθητές για να τους συμβουλεύσουν και να τους εκφράσουν αλληλεγγύη απέναντι στην mediaκή επίθεση που δέχονταν. Εκείνη την περίοδο η λέσχη μας δεν είχε ενεργά μέλη στην Θεσσαλονίκη για να το κάνουν. Συνεπώς προτείναμε δημοσίως σε γνωστούς μας να προσεγγίσουν τους μαθητές, να τους ενθαρρύνουν να μην εγκαταλείψουν την εθνικιστική ιδεολογία αλλά και ταυτόχρονα να την θεμελιώσουν με μια-δυο πολιτικές κινήσεις, πέρα από την πεζοδρομιακή εμπλοκή με αντιπάλους. Θυμόμαστε με πόση μνησικακία διάφοροι ανώνυμοι σχολιαστές είχαν γράψει κάτω από εκείνη την ανάρτηση ότι δεν θα επέτρεπαν στην λέσχη και στον Σταμάτη (ο μόνιμος καημός τους) να γίνουν καθοδηγητές των εθνικιστών νεαρών της χώρας και πώς θα προλάβαιναν εκείνοι να διδάξουν στα παιδιά τι σημαίνει εθνικισμός (τρομάρα τους). Τα χρόνια πέρασαν και τώρα βλέπουμε τα (επαναλαμβανόμενα από την εποχή της Πανόρμου ή, ασφαλώς, της Χρυσής Αυγής και του Κασιδιάρη) αποτελέσματα της «συμβουλευτικής» τέτοιων κύκλων.

«Opinion leaders» του υπονόμου, που πουλάνε επανάσταση εκ του ασφαλούς, που μοστράρουν κουκούλες και επιθετικές στάσεις σε φωτογραφίες ως πρότυπα πολιτικής επικοινωνίας στους νέους, που αναπαράγουν, κοντολογίς, μια υπανθρώπινη αντικοινωνικότητα ως πολιτικό δόγμα, η οποία αν χρησιμοποιηθεί επικοινωνιακά από τους αντιπάλους είναι αρκετή για να οργανωθούν κυβερνητικές διώξεις εναντίον εθνικιστών, ακόμη και αν αυτοί δεν έχουν διαπράξει σχεδόν τίποτα παράνομο στην πολιτική τους δράση.

Τι έγινε τώρα παιδιά; Ήταν εντάξει που χρησιμοποιήθηκαν όλες αυτές οι «υπέροχες ιδέες» σας ως επικοινωνιακή πρώτη ύλη της συστημικής προβοκάτσιας, η οποία τύλιξε τους πιτσιρικάδες (και μπορεί να τυλιχθεί ακόμη περισσότερο, προς διάφορες κατευθύνσεις, σε μεταγενέστερη φάση, όταν η Δεξιά το αποφασίσει); Είστε ευχαριστημένοι από τα αποτελέσματά της πολιτικής σας δράσης και στρατηγικής; Εξακολουθείτε να αξιολογείτε τους εαυτούς σας ως κάποιους που πρέπει να έχουν κύριο λόγο στα πράγματα του χώρου;  

Η ιστορία μας κρίνει όλους. Αλλά αυτό δεν αρκεί για να σώσει τον εθνικιστικό χώρο από τα δεσμά των κυπατζήδων, των Δεξιών και των πολιτικών σκουπιδιών που σκοτεινοί κύκλοι αναδεικνύουν σε «παράγοντες» διαμόρφωσης νοοτροπιών.

-Οι πιτσιρικάδες της ΕΝΕΘ που συνελήφθησαν μπορεί να είχαν πέσει στην παγίδα των opinion leaders του υπονόμου και των χαφιέδων της Δεξιάς. Μπορεί να διέθεταν μηδαμινή πολιτική κουλτούρα και περίσσευμα πολιτικοαισθητικής καγκουριάς. Δεν παύει, όμως, να ήταν νέα παιδιά, χωρίς ώριμη σκέψη και με διάθεση να υπηρετήσουν το τελευταίο αγαθό της πολιτικής σκέψης, δηλαδή τον εθνικισμό.

Δεν πρέπει να μείνουν αβοήθητοι αυτές τις δύσκολες ώρες. Έχουν την αλληλεγγύη μας και αν χρειαστεί να προσφέρουμε ό,τι από τις ελάχιστες δυνάμεις μας μπορούμε, ασφαλώς και πρέπει να το πράξουμε. Πάντοτε με την προϋπόθεση ότι η βοήθεια θα καταλήξει σε ελληνόπουλα (μας αφήνει κυνικά αδιάφορους το μέλλον νεαρών Αλβανών, που ακούγεται ότι υπήρχαν ανάμεσά τους).

Στους έφηβους και νεαρούς Έλληνες, ας δώσουμε μια ευκαιρία. Ας σταθούμε δίπλα σε αυτούς και τις οικογένειές τους.  

                            Κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο των εκδόσεων Κλέος

                 Κάρολος Μπωντλαίρ- Sun Knight- Σταμάτης Μαμούτος: Η Ηθική του Παιχνιδιού ενάντια στον κόσμο της νεωτερικότητας 

                                            

Το νέο βιβλίο των εκδόσεών μας μόλις κυκλοφόρησε. Και είναι δύσκολο να το κατατάξει κανείς στα ράφια των βιβλιοπωλείων. Ξεκινά με μια σύνοψη των πολιτικών κι αισθητικών αντιλήψεων του Μπωντλαίρ. Ο Μπωντλαίρ ήταν ένας αντιδιαφωτιστής ρομαντικός λογοτέχνης και κριτικός τέχνης, που συνήθως επικαλούνται κινήματα και πολιτικοί χώροι με τους οποίους τον χώριζε ιδεολογική άβυσσος. Το εισαγωγικό σημείωμα, έχοντας ως επίκεντρο την ιδέα του Μπωντλαίρ για την σημασία της αέναης παιδικότητας και της φαντασίας στην ρομαντική οπτική επί των πραγμάτων, αποτελεί μια απόπειρα να θυμηθούμε ποιες ήταν οι κεντρικές ιδέες της πολιτικής σκέψης και της αισθητικής του Γάλλου λογοτέχνη, ώστε να επαναξιολογηθεί ως διανοητής από τους αναγνώστες που ενδιαφέρονται σήμερα να κατανοήσουν τον Ρομαντισμό ως φαινόμενο της ευρωπαϊκής ιστορίας των ιδεών.

Μετά το εισαγωγικό κείμενο του Σταμάτη Μαμούτου ακολουθεί το δοκίμιο του Μπωντλαίρ, που φέρει τον τίτλο Η Ηθική του Παιχνιδιού. Σε αυτό το δοκίμιο ο Μπωντλαίρ παρουσίασε την αισθητική και διανοητική σημασία του παιδικού παιχνιδιού υπό το πρίσμα της ρομαντικής του κοσμοθεωρίας. Την μετάφραση και την επιμέλεια του κειμένου έχει αναλάβει η Εύα Παναγιωτοπούλου.

Ακολουθούν έξι επεξεργασμένα κείμενα του γνωστού στους ακροατές της heavy metal μουσικής -και παλαιότερα διευθυντή σύνταξης του ελληνικού Metal Hammer- συγγραφέα, που αρθρογραφεί εδώ και χρόνια με το ψευδώνυμο Sun Knight. Εξίσου δύσκολο είναι να κατηγοριοποιηθούν και τα κείμενα του Sun Knight. Θα μπορούσε να υποθέσει κανείς ότι αποτελούν δοκίμια. Γιατί έχουν στοιχεία του δοκιμιακού λόγου. Όμως, είναι πολύ σύντομα. Κι, επιπλέον, διαθέτουν έναν λογοτεχνικό παλμό που αποπνέει εκείνο το γνώρισμα το οποίο οι ρομαντικοί αποκαλούν «ποίηση», χωρίς απαραίτητα να εννοούν το λογοτεχνικό είδος ως φόρμα. Ας αρκεστούμε, λοιπόν, στο συμπέρασμα ότι τα κείμενα του Χάρη (Sun Κnight), που φιλοξενούνται σε αυτό το βιβλίο, αποτελούν καλογραμμένα άρθρα ενός συγγραφέα εντυπωσιακά ικανού να γράφει ως «ρομαντικός». Και ας έχουμε κατά νου ότι είναι η πρώτη φορά που κείμενα του Χάρη δημοσιεύονται όχι σε περιοδικό αλλά σε βιβλίο.

Τέλος η νέα μας κυκλοφορία ολοκληρώνεται με τέσσερα διηγήματα φανταστικής λογοτεχνίας, τα οποία έγραψε πριν λίγα χρόνια ο Σταμάτης.

Τι είναι αυτό που συνδέει τα τρία μέρη του βιβλίου; Το δοκίμιο του Μπωντλαίρ, τα άρθρα του Sun Knight και τα διηγήματα του Σταμάτη, έχουν ένα κοινό θέμα. Τα παιχνίδια των μικρών και μεγάλων παιδιών, ιδωμένα μέσα από το ερμηνευτικό πρίσμα της ρομαντικής κοσμοαντίληψης. Ευχόμαστε να το απολαύσετε.

Περιεχόμενα:

-Ο ρομαντικός Κάρολος Μπωντλαίρ, του Σταμάτη Μαμούτου

-Η ηθική του παιχνιδιού, Κάρολος Μπωντλαίρ (μετάφραση Εύα Παναγιωτοπούλου)

-Έξι μικρά κείμενα για παλιά παιχνίδια, του Sun Knight

       Το μυστικό δωμάτιο

       Table Soccer

       Submarino Lost

       Plastic Knights

       The Evzones NO. 196

       Space Patrol

-Τέσσερα διηγήματα φαντασίας με θέμα τα παιχνίδια, του Σταμάτη Μαμούτου

      Κάστρα και πολιορκητές

      Κένταυρος

      Στον θόλο

      Τέσσερα παιχνίδια

Μπορείτε να προμηθευτείτε το βιβλίο Η Ηθική του Παιχνιδιού ενάντια στον κόσμο της νεωτερικότητας, στα παρακάτω σημεία διανομής.

Αθήνα

Βιβλιοπωλεία

Πολιτεία (Ασκληπιού1-3) (υπόγειο, στο ράφι της κλασικής λογοτεχνίας)

Πρωτοπορία (Γραβιάς 3) (υπόγειο, στο ράφι της λογοτεχνίας του φανταστικού)

Comiconshop (Σόλωνος 128)

Περίπτερα διανομής τύπου

Πανεπιστημίου 39, απέναντι από την Εθνική Βιβλιοθήκη και μπροστά από την στοά Νικολούδη

Δισκοπωλεία

Δισκοπωλείο Metalera (Εμ. Μπενάκη 22)

Θεσσαλονίκη

Πρωτοπορία (Λεωφ. Νίκης 3)

 

Πάτρα

Πρωτοπορία (Γεροκωστοπούλου 31)

                  Κυκλοφόρησε το τεύχος 2 (23) της Φανταστικής Λογοτεχνίας

Η αλήθεια είναι ότι έχει περάσει πολύς καιρός από το 2018, όταν κυκλοφόρησε το τελευταίο τεύχος του περιοδικού Φανταστική Λογοτεχνία. Αυτό που μας επιφύλαξε η συνέχεια ήταν δύσκολο να προβλεφθεί και ακόμη πιο δύσκολο να το αντέξουμε. Ο covid και οι εγκλεισμοί, κοινωνικοπολιτικές μεταβολές, ασθένειες μελών της λέσχης, μεγάλες αυξήσεις στις τιμές των τυπογραφικών υλικών, κοντολογίς μια σειρά από γεγονότα δεν επέτρεψαν την κυκλοφορία νέου τεύχους του περιοδικού μας. Τέσσερα χρόνια και μερικοί μήνες ήταν αναμφίβολα πολλοί. Μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα έγιναν και κάποια θετικά βήματα. Με κυριότερο εξ αυτών την ίδρυση του εκδοτικού οίκου μας, των εκδόσεων Κλέος.

 

Πλέον, έφτασε η στιγμή της επιστροφής. Το νέο τεύχος της Φανταστικής Λογοτεχνίας κυκλοφορεί. Με περισσότερες σελίδες, με τον γνωστό πλούτο των αρθρογραφικών θεματικών, με καλύτερης ποιότητας χαρτί και με την παραδοσιακή προσήλωση στην ερμηνεία των πραγμάτων που βασίζεται στην κοσμοθεώρηση του Ρομαντισμού. Η τιμή του περιοδικού είναι αναγκαστικά διαφοροποιημένη από εκείνη του 2018. Οι αυξήσεις των πρώτων υλών δεν μας άφησαν περιθώρια όσο και αν θέλαμε να αποφύγουμε  ανατιμήσεις. Ωστόσο, η τωρινή τιμή των 4,9 ευρώ εκτιμούμε ότι εξακολουθεί να είναι αρκετά καλή για τα δεδομένα της περιόδου που διανύουμε. Η ύλη του νέου τεύχους περιλαμβάνει άρθρα που είχαν γραφτεί και συνεντεύξεις που είχαν δοθεί για το τεύχος που θα κυκλοφορούσε λίγο πριν την πανδημία και τελικά ματαιώθηκε, καθώς επίσης και πρόσφατα κείμενα που γράφτηκαν αποκλειστικά για το νέο τεύχος.

 

Η Φανταστική Λογοτεχνία που μόλις κυκλοφόρησε περιλαμβάνει τα εξής άρθρα που ελπίζουμε να απολαύσετε.

-Το Κέρας (εισαγωγικό), του Σταμάτη Μαμούτου

-Τα Νίσε της Σουηδής ζωγράφου J. E. Nyström ως αισθητικά πρότυπα της καθιερωμένης εικόνας του Αγίου Βασίλη, του Αριστείδη Χριστοφοράκη

-War Flag of the Sun (μόνιμη στήλη), του Sun Knight

-Ο ιππότης, ο διάβολος και ο θάνατος. Το μυθιστόρημα του Jean  Cau με τους υπαινικτικούς συμβολισμούς, του Κωνσταντίνου Μποβιάτσου

-Ο βασιλιάς Μπόχους και η αδελφότητα των Τσέχων εθνικιστών του Ράινερ Μαρία Ρίλκε,  του Σταμάτη Μαμούτου

-Ὁ παράδεισος τῶν προφητῶν, τοῦ Ρόμπερτ Γουίλλιαμ Τσέημπερς, Ἀπόδοσις: Εὐστράτιος Εὐ. Σαρρῆς

-Συνέντευξη του Στάθη Παυλάντη των Reflection, του Χρήστου Νάστου

-Στο Ναό των  Ασωμάτων Δυνάμεων (διήγημα), του Flammentrupp

-Ιδέες του νεορομαντικού διανοητικού κινήματος της γενιάς του 1890 στο έργο του Έντγκαρ Ράις Μπάροουζ. Η περίπτωση του Ταρζάν, του Σταμάτη Μαμούτου

-Fallout. Η σάτιρα του σύγχρονου κόσμου, του Αριστείδη Χριστοφοράκη

-Συνέντευξη του δημιουργού comics Νίκου «Malk» Γιαμαλάκη, του Σταμάτη Μαμούτου

-Πολύτιμα Μέταλλα (μόνιμη μουσική στήλη), των Σταμάτη Μαμούτου και Flammentrupp

-Το Δρύινο Ράφι (μόνιμη στήλη βιβλιοπαρουσιάσεων), του Σταμάτη Μαμούτου

-Πεζοδρομιακός Ρομαντισμός στα  ελληνικά ‘80’s! Δυο εκ των παλαιότερων Ελλήνων skinheads μας παραχώρησαν συνέντευξη 

-Η χώρα του δύοντος ηλίου, του Αχιλλέα

 

Το νέο τεύχος της Φανταστικής Λογοτεχνίας φέρει τον τίτλο Η ιδεολογία του μύθου. Μπορείτε να το προμηθευτείτε από τα παρακάτω καταστήματα

Αθήνα

Πολιτεία (Ασκληπιού1-3)

Πρωτοπορία (Γραβιάς 3)

Comiconshop (Σόλωνος 128)

Βιβλιοπωλείο Πατάκη (Ακαδημίας 65) 

Λαβύρινθος (Ιπποκράτους 108)

Αλληλεγγύη των φίλων (Χαριλάου Τρικούπη 14)

Metalera (Εμ. Μπενάκη 22)

Περίπτερα διανομής τύπου

Πανεπιστημίου 39, ακριβώς απέναντι από την Εθνική Βιβλιοθήκη και μπροστά από την στοά Νικολούδη

Φιλελλήνων κα Μητροπόλεως γωνία (Σύνταγμα), μπροστά από την αφετηρία της γραμμής λεωφορείων 040

Θεσσαλονίκη

Πρωτοπορία (Λεωφ. Νίκης 3)

Πάτρα

Πρωτοπορία (Γεροκωστοπούλου 31)

 

Τις επόμενες μέρες θα ανακοινωθούν επιπλέον σημεία διανομής.