Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ

Χριστουγεννιάτικο ρεσιτάλ εκκλησιαστικού οργάνου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών

                                                                                               Σταμάτης Μαμούτος

Συνεπής στο χριστουγεννιάτικο ραντεβού της, όπως κάνει τα τελευταία χρόνια, η οργανίστα εκκλησιαστικού οργάνου Ουρανία Γκάσιου παραχώρησε την περασμένη Δευτέρα ένα ακόμη ρεσιτάλ, βασισμένο σε έργα της κλασικής μουσικής που σχετίζονται με τα Χριστούγεννα. Ο βροχερός καιρός δεν εμπόδισε χιλιάδες φίλους της κλασικής μουσικής να γεμίσουν την κεντρική αίθουσα του Μεγάρου, προκειμένου να απολαύσουν τους μαγευτικά μεγαλοπρεπείς ήχους του εκκλησιαστικού οργάνου.

Υπέροχη αίθουσα, καλός φωτισμός, ωραίος κόσμος και ένα αρχοντικά επιβλητικό εκκλησιαστικό όργανο να καλύπτει τον τεράστιο τοίχο της σκηνής. Αυτά ήταν τα δεδομένα που είχε εμπρός της η οργανίστα, όταν, γύρω στις εννιά παρά είκοσι, ξεκίνησε να παίζει το πρώτο κομμάτι του ρεσιτάλ. Κάποιο θέμα που προέκυψε με τον ήχο του οργάνου ξεπεράστηκε με την βοήθεια ενός τεχνικού και όλα συνέχισαν ομαλά.

Η σκοτεινή αίθουσα σε συνδυασμό με την μουσική και τον ατμοσφαιρικό φωτισμό διαμόρφωσαν ιδανικές συνθήκες για το βίωμα μιας μυσταγωγικής εμπειρίας. Είχα δίπλα μου μερικές χιλιάδες ακροατές και ένιωθα σαν να βρισκόμουν σε μια μεγάλη εκδοχή του σαλονιού μου. Τα ηχοχρώματα που αναδύονταν από τους γιγάντιους αυλούς και ταξίδευαν στον χώρο της μεγάλης αίθουσας, καθώς και οι αποχρώσεις του ατμοσφαιρικού φωτός που αγκάλιαζαν το όργανο και την οργανίστα όταν αυτή πραγματοποιούσε τους συνδυασμούς στα κλαβιέ και τα ποδόπληκτρα, συνέθεταν έναν κατανυκτικά μυσταγωγικό συνδυασμό ο οποίος ταξίδευε, διαπερνώντας τα αυτιά και τα μάτια, με προορισμό τα βάθη της ψυχής.

Ορισμένες από τις επιλογές της Γκάσιου ήταν οι παρακάτω. Ποιμενική Συμφωνία από το ορατόριο «Μεσσίας» του Georg F. Handel, Πασακάλια από την Σουίτα «Ουρανία» του Johann Caspar Fischer, Πασακάλια και Φούγκα σε ντο ελάσσονα BWV 582 του Johann Sebastian Bach, αποσπάσματα από την μουσική για την ταινία Interstellar του Hans Zimmer, «Ξωτικό σε μια αχτίδα φεγγαριού» της Florence Price, «Η παρέλαση των μολυβένιων στρατιωτών, (έργο 123) του Leon Jessel, «Ξωτικά» (έργο 7) του Joseph Bonnet και άλλα.

Στο τελευταίο κομμάτι η Γκάσιου πρόσθεσε εμβόλιμα σκοπούς από κάλαντα και γνωστά χριστουγεννιάτικα τραγούδια. Προσωπικά θα προτιμούσα να είχε επιλέξει ακόμη περισσότερα τέτοια περάσματα σε ένα, ούτως ή άλλως, εορταστικό ρεσιτάλ.

Όπως και να έχει, πάντως, το ρεσιτάλ ήταν απολαυστικό. Διήρκεσε πάνω από μιάμιση ώρα και ικανοποίησε στο έπακρο τους ακροατές, όπως συμπέρανα από τα σχόλια όσων παρέμειναν λίγη ώρα έξω από τον προθάλαμο για να περιεργαστούν ένα εκκλησιαστικό όργανο δωματίου που υπήρχε ως έκθεμα ή να απολαύσουν ένα ποτό στα μπαρ που βρίσκονται περιμετρικά της αίθουσας, στους στολισμένους διαδρόμους και δίπλα από το μεγάλο και φανταχτερά στολισμένο χριστουγεννιάτικο δέντρο.   

Πριν την έναρξη ήταν ανοιχτό και το δισκοπωλείο του Μεγάρου στο οποίο πωλούνταν βινύλια και cd κλασικής μουσικής. Οι τιμές ήταν στα επίπεδα των υπόλοιπων (εναπομεινάντων) δισκοπωλείων. 

Ανάμεσα στα βινύλια βρήκα την πολύ ενδιαφέρουσα αγγλική (ημι)όπερα «Βασιλιάς Αρθούρος» του συνθέτη της εποχής του μπαρόκ Χένρυ Πέρσελ, με συμμετοχή στα φωνητικά του Άλφρεντ Ντέλλερ. Κόστιζε 30 ευρώ. Αναμενόμενη και όχι υψηλή τιμή για καινούριο βινύλιο. Θα ήθελα να έβρισκα κάτι από Πολυδούρη αλλά, δυστυχώς, η γκάμα των βινυλίων δεν ήταν μεγάλη.

Ευτυχώς, μετά το τέλος η βροχή είχε σταματήσει. Με αποτέλεσμα να πραγματοποιηθεί η αποχώρηση των χιλιάδων θεατών σε ένα ευχάριστο χριστουγεννιάτικο κλίμα. Με τους απόηχους του εκκλησιαστικού οργάνου να ταξιδεύουν ακόμη στις καρδιές μας, το νοτισμένο γρασίδι του διπλανού πάρκου και τα βρεγμένα πεζοδρόμια της φωταγωγημένης Αθήνας συμπλήρωσαν ιδανικά, με μια αρχετυπικά όμορφη χειμωνιάτικη εικόνα, την χριστουγεννιάτικη αυτή εμπειρία.