Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ

                                                         Κάτι συμβαίνει

Πριν δύο χρόνια, όταν η κοινή γνώμη είχε μουδιάσει από την είδηση του δυστυχήματος των Τεμπών, οι έχοντες γνώση της ελλαδικής πολιτικής πραγματικότητας αντιλήφθηκαν άμεσα την μεγάλη πιθανότητα εμπλοκής της κυβέρνησης στην υπόθεση. Τόσο λόγω των τεχνικών ελλείψεων που είχαν καταδείξει οι συνδικαλιστές του κλάδου (δεχόμενοι τις ειρωνείες του ηθικοδιανοητικά απερίγραπτου Κωνσταντίνου Αχ. Καραμανλή) όσο και λόγω των φημών περί deals παράνομων μεταφορών καυσίμων σε επιβατικές αμαξοστοιχίες!!! Ο ίδιος ο πρωθυπουργός, με την σπασμωδική συνέντευξη στην οποία προσπάθησε να προκαταλάβει το πόρισμα των ερευνών, έστρεψε μόνος τις υποψίες επάνω του. Τελικά, όσο οι μέρες περνούσαν τόσο οι υποψίες γίνονταν μεγαλύτερες.

¨Ένα μέρος της κοινωνίας αντέδρασε. Πλήθος κόσμου ξεχύθηκε στους δρόμους για να διαδηλώσει κατά της προφανούς μεθόδευσης. Όμως, τα ΜΜΕ -με πρώτα όλων τα τηλεοπτικά- ακολούθησαν την γνωστή φιλοκυβερνητική γραμμή. Οι διαδοχικές διαδηλώσεις υποβαθμίστηκαν, (οι μεγαλύτερες εξ αυτών παρουσιάζονταν στα τηλεοπτικά δελτία εντός δέκα δευτερολέπτων, χωρίς καν την συνοδεία βίντεο ή εικόνων) ή στρεβλώθηκαν ως δήθεν προεκλογικές συγκεντρώσεις κομμάτων της Αριστεράς. Διαμαρτυρίες που συγκέντρωναν πενήντα χιλιάδες διαδηλωτών περιγράφονταν σαν να ήταν συνελεύσεις τοπικών γραφείων μαρξιστικών οργανώσεων από τους διάφορους «πορτοσαλτάριους» της συστημικής δημοσιογραφίας. Και η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών τους πίστευε. Ακολουθούσε την επίσημη γραμμή ερμηνείας. Ναι μεν, ήμασταν στον δρόμο για να διαδηλώσουμε πενήντα χιλιάδες Αθηναίοι και άλλοι τόσοι στην επαρχία. Όμως, τα υπόλοιπα εκατομμύρια απείχαν. Άκουγαν τον κύριο Ψαριανό και τους συνομιλητές του να λένε ότι «δεν έπρεπε να κλονιστεί η εκλογική δυναμική του Κυριάκου για ένα κωλοτρένο με εξήντα νεκρούς» και όχι μόνο δεν αντιδρούσαν μα έδιναν, τρεις μήνες αργότερα, νέα εκλογική νίκη στο κυβερνών κόμμα.

Ασφαλώς, οι διαμαρτυρίες συνεχίστηκαν και οι συγγενείς των νεκρών δεν σταμάτησαν τις νομικές προσπάθειες προκειμένου να δικαιωθεί το αίμα των ανθρώπων τους. Υπήρχε ένα αυξημένο ενδιαφέρον, το οποίο όμως παρέμενε μέσα σε ένα ελεγχόμενο πεδίο που σε καμία περίπτωση δεν έθεσε σε κίνδυνο την κυβερνητική ισχύ. Ενάμιση χρόνο μετά, στις πρόσφατες ευρωεκλογές, η κυβέρνηση συνέχισε να διατηρεί μεγάλη εκλογική απόσταση από τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Όλα έδειχναν ότι, τελικά, το θέμα θα έκλεινε κάποτε με σχετικά ανώδυνο τρόπο για τους εμπλεκόμενους πολιτικούς.

Ωστόσο, από το καλοκαίρι σας είχαμε προϊδεάσει. Οι ΗΠΑ έδειχναν να μην βλέπουν με καλό μάτι μια τρίτη κυβερνητική θητεία του Μητσοτάκη. Η αριθμητική δύναμη του εκλογικού αποτελέσματος της Νέας Δημοκρατίας είχε αρχίσει να φθίνει εμφανώς, ασχέτως αν αυτό κρυβόταν επικοινωνιακά κάτω από το χαλί της μεγάλης διαφοράς με το δεύτερο κόμμα. Οι ΗΠΑ δεν θέλουν οι τοποτηρητές τους να αποκτούν μεγαλύτερη πολιτική δύναμη από αυτή που επιτρέπουν οι δικλείδες ενός φιλελεύθερου, δυτικού, κομματικού συστήματος και η Νέα Δημοκρατία άρχιζε να υποχωρεί από τα ποσοστά της απαιτούμενης αυτοδυναμίας. Σας το είχαμε επισημάνει. Όσο τα νεοφιλελεύθερα «εστιατόρια» εντός του εθνικιστικού χώρου πανηγύριζαν την νίκη των πολιτικών αφεντικών τους η κλεψύδρα έδειχνε ότι είχε γυρίσει. Η διαφαινόμενη νίκη του Τραμπ ενέτεινε την ισχύ αυτής της πεποίθησης. Η οριστική επικράτησή του την έκανε ακόμη πιο στερεή. Ο νέος ένοικος του Λευκού Οίκου είναι γνωστό ότι δεν συμπαθεί τον πρωθυπουργό της Ελλάδας. Όλοι οι υποψιασμένοι περιμέναμε να δούμε με ποιον τρόπο θα τον αντιμετώπιζε.

Και ενώ γίνονταν αυτά, μόλις τέσσερις μέρες πριν, κυκλοφόρησε η είδηση ότι την Κυριακή θα διοργανωνόταν συγκέντρωση μνήμης για τους νεκρούς των Τεμπών σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Ελλάδος. Αρχικά υποθέσαμε ότι θα ήταν σαν τις προηγούμενες συγκεντρώσεις στις οποίες είχαμε παραβρεθεί τα δύο τελευταία χρόνια. Ωστόσο, όταν οι θεοί (δαίμονες επί γης, για την ακρίβεια) γελούν, πολλά παράδοξα συμβαίνουν. Εντός ελαχίστων ωρών τα σόσιαλ media άρχισαν έναν επικοινωνιακό βομβαρδισμό διαφήμισης των επερχόμενων συγκεντρώσεων. Απίθανοι τύποι, απρόσμενοι διαδικτυακοί χώροι, ανώνυμα προφίλ, μαζικά μηνύματα, ακόμη και παράγοντες του πολιτικού μας χώρου (που όταν το αίμα των νεκρών ήταν νωπό και η οργή διάχυτη δεν έδωσαν τόση σημασία, τώρα έδειξαν να ευαισθητοποιούνται και να συντονίζονται στην αιφνιδιαστική επικοινωνιακή ομοβροντία) αναπαρήγαγαν ένα μήνυμα. «Όλοι την Κυριακή στις συγκεντρώσεις». Κι όταν οι συγκεντρώσεις πραγματοποιήθηκαν, τα συστημικά ιδιωτικά τηλεοπτικά ΜΜΕ τους αφιέρωσαν ημίωρα ρεπορτάζ!!! Γνωστοί νεοδημοκράτες δημοσιογράφοι έστρεψαν τα βέλη τους κατά της κυβέρνησης!!! Τρολς των διαδικτυακών υπονόμων έψεξαν την κυβερνητική φαμίλια για την στάση της!!

Πράγματι οι συγκεντρώσεις ήταν εκπληκτικές. Μαζικές όσο έπρεπε. Όμως, ο μέσος Έλληνας, δυστυχώς, δεν έχει αλλάξει. Είναι ένα άβουλο πλάσμα που όταν οι επικοινωνιακοί μηχανισμοί του λένε να αντιδράσει, αντιδρά. Όταν του λένε να αδιαφορήσει, αδιαφορεί. Χρειάστηκε να πραγματοποιηθεί αυτή η επικοινωνιακή καταιγίδα των τριών ημερών για να σηκωθεί από τον καναπέ του και να πράξει το αυτονόητο. Αλλά διατηρούμε επιφυλάξεις σχετικά με το τι θα είχε πράξει αν η επικοινωνιακή προβολή των συγκεντρώσεων ήταν τυπική, όπως τις προηγούμενες φορές. 

Κι ερχόμαστε τώρα στα μεγάλα ερωτηματικά. Ποιος οργάνωσε αυτό το επικοινωνιακό blitzkrieg, που έπιασε στον ύπνο τον Μητσοτάκη; Είχαν οι συγγενείς των νεκρών και οι σύλλογοί τους τέτοια δυνατότητα; Αν την είχαν, γιατί δεν την ενεργοποίησαν στις προηγούμενες συγκεντρώσεις; Τι έκανε τους συστημικούς τηλεοπτικούς δημοσιογράφους να προβάλουν, ως κεντρικό θέμα της ημέρας, τις συγκεντρώσεις που πριν δυο χρόνια απαξιούσαν να αναφέρουν;   

Αναμφίβολα, οι χθεσινές συγκεντρώσεις ήταν ένα μήνυμα προς τον Μητσοτάκη. Κάποιοι αριστεροί δημοσιογράφοι έγραψαν ότι για να στηθεί ένας τέτοιος επικοινωνιακός μηχανισμός πρέπει να έχει βάλει το χέρι της γνωστή πρεσβεία, γνωστής υπερδύναμης. Στην ανόητη ερώτηση, «μα τι άλλο θα ήθελαν οι Αμερικανοί από έναν πρωθυπουργό σαν αυτόν;», η απάντηση είναι σαφής. Πρώτον, να μην υπερβεί τα μέτρα που επιτρέπουν στους διοικητές των αποικιών τους (η τρίτη τετραετία ίσως να μοιάζει τέτοια υπέρβαση). Και, δεύτερον, να είναι της αρεσκείας του προέδρου τους. Ο Τραμπ, τις πρώτες μέρες της δεύτερης θητείας του, έδωσε ένα απροσδόκητο χτύπημα στον πολιτικό που τον είχε προδώσει πριν λίγα χρόνια. Στον πανίσχυρο Μπ. Νετανιάχου. Ποιος ξέρει αν θα συνεχίσει και με άλλους αρχηγούς κρατών του δικτύου Μπάιντεν-Κλίντον;   

Η τύχη του Μητσοτάκη εκκρεμεί. Για δύο λόγους. Πρώτον γιατί η Ελλάδα είναι μια άνευ σοβαρής σημασίας, απόλυτα ελεγχόμενη από τις ΗΠΑ, περιοχή, που δεν αποτελεί προτεραιότητα. Δεύτερον γιατί ο Μητσοτάκης, με θεμιτά και κυρίως αθέμιτα μέσα, έχει μηδενίσει την αντιπολίτευση. Χρειάζεται κάποιος χρόνος για να αναδειχθεί το διάδοχο σχήμα. 

Οι συγκεντρώσεις για τους νεκρούς των Τεμπών ίσως ήταν ένα μήνυμα προς την πρωθυπουργική κλίκα. Μένει να δούμε αν ήταν μήνυμα προσαρμογής στις απαιτήσεις του νέου προέδρου της εξουσιαστικής παγκόσμιας αλητείας ή μήνυμα προετοιμασίας για αποχώρηση. Το σίγουρο είναι ότι κανείς σοβαρός συναγωνιστής δεν πρέπει να παρασυρθεί από τον όγκο των χθεσινών συγκεντρώσεων. 

Ναι, ήταν πολύ θετικό γεγονός η συγκλονιστική συμμετοχή του κόσμου. Όμως, κακά τα ψέματα. Η μαζικότητα οφειλόταν στον επικοινωνιακό καταιγισμό και όχι στην πρωτοβουλία ή στην πολιτική κρίση μεγάλου μέρους της ελλαδικής κοινωνίας. Και ο επικοινωνιακός καταιγισμός μυρίζει ….